Ένα κρασί που το έχω καταναλώσει πολλές φορές (χωρίς να έχω το σημειωματάριο δίπλα), μια κλασσική απόλαυση σε αυτό τον τόπο. Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε τον ελληνικό αμπελώνα μέσα από δέκα φιάλες, αυτή θα ήταν σίγουρα μία. Χρώμα χρυσόξανθο ανοιχτό και λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης που παραπέμπει σε φρέσκο λεμόνι, κουμκουάτ και γκρέιπφρουτ στο φόντο μιας ορυκτότητας που φέρνει μνήμες από γρανίτη και βρεγμένο βότσαλο. Το στόμα συνεχίζει το καθεστώς της μύτης βάζοντας στο παιχνίδι και βοτανικές νότες (φασκόμηλο, πράσινο τσάι) αλλά και μια ιδέα από κερήθρα. Στο περιθώριο: Γιασεμί, αλάτι, άμμος, γυαλί, μέταλλο. Υψηλής έντασης οξύτητα που σε συνδυασμό με την ορυκτότητα προσδίδει τραγανότητα, μεσαίου+ μήκους επίγευση. 90/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου