Χρώμα σκούρο ρουμπινί, γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης που εντυπωσιάζει. Νοτισμένη γη, πηλός, ελιά και δάφνη σε πρώτο χρόνο. Μανιτάρι τρούφα αλλά και πάστα ντομάτας αμέσως μετά. Σπασμένα πολύχρωμα πιπέρια δίνουν μια πικάντικη νότα. Τελευταία σημείωση: τοστ, μπέικον! Στόμα μεσαίας έντασης όπου μαζί με τις αναφορές της μύτης βγαίνει στην επιφάνεια και το φρούτο. Μούρο, κεράσι και άγριο βύσσινο στην παλέτα, ενώ μια ιδέα από γλυκόριζα κάνει την τελευταία υπόκλιση. Μεσαίου όγκου σώμα, γεροδεμένες τανίνες, μεσαίου μήκους επίγευση. Τώρα εμένα αυτή η Νάουσα γιατί μου άρεσε τόσο; 90+/100
Ενδιαφέρον ... ελπίζω να το βρω online
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι ενδιαφέρον! Να φανταστείς το δοκίμασα ύστερα από ένα κρου Barabresco (Μoccagatta, Bric Balin). H διαφορά ήταν ελάχιστη. Αν μου έλεγε επίσης κανείς ότι είναι το ίδιο σταφύλι, θα τον πίστευα. Γήινα κρασιά και τα δύο, πιο βοτανικό το Barbaresco. Η διαφορά ωστόσο στην τιμή είναι της τάξεως των 30 ευρώ!! Εδώ υπάρχει αξία. Υποθέτω πως σιγά-σιγά οι Νάουσες θα ακολουθήσουν στα επόμενα χρόνια τις Σαντορίνες και θα ανατιμηθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ μαζί σου. Το ξινόμαυρο έχει να δώσει πολλά ακόμη ... Δεν είδες που έφτασε ο Παλιοκαλιάς του 2011; Τον είχα αγοράσει πριν 3 χρόνια για μια οριζόντια με Ξινόμαυρα που έκανα σε φίλους στην Ιταλία, αν θυμάμαι καλά τότε είχα δώσει 13,00 σήμερα για να αγοράσεις την ίδια χρονιά θέλεις 55€!!
ΑπάντησηΔιαγραφή