Ο οινόφιλος που έχει την πρόθεση να δοκιμάσει αυτό το κρασί θα πρέπει ίσως να έχει υπόψιν του τα εξής: 1. Πρόκειται για ροζέ με τανικό χαρακτήρα (θα το χαρακτήριζα ροζέ φαγητού και θα έψαχνα την κατάλληλη συνοδεία). Είναι ένα ροζέ που ονειρεύεται πως είναι κόκκινο. 2. Πρόκειται για κρασί που θέλει το χρόνο του, ανοίγει δύσκολα, ωστόσο σε ανταμείβει. Την δεύτερη μέρα είχα την εντύπωση πως έπινα κάτι το διαφορετικό, κάτι το κλασάτο. Πάμε στα επιμέρους: Χρώμα πολύ ιδιαίτερο, σκούρο τριανταφυλλί και λαμπερό (;) -προσομοιάζει με αυτό της σκουριάς. Μύτη μεσαίας έντασης με τις ανθικές νότες να προεξέχουν (τριαντάφυλλο, πολύχρωμα λουλούδια). Μια ιδέα από μήλο φιρίκι αλλά και μνήμες από λουκούμι στη συνέχεια. Πικάντικες νύξεις στο τέλος (κόκκινο πιπέρι, στικ βανίλιας). Αμυδρά ίχνη οξείδωσης (ευγενούς πάραυτα). Στόμα μεσαίας+ έντασης, διαρκώς εξελισσόμενο με το χρόνο. Λουκούμι, τριαντάφυλλο, πρόκα γαρύφαλλο, πιπέρι, μήλο ποσέ αλλά και ρόδι εναλλάσσονται στην παλέτα. Μετά από ώρα σκάει έντονα στον ουρανίσκο η καραμέλα βουτύρου. Και έχει συνέχεια: ανθόμελο, μαλλί της γριάς (!), καραμελωμένα μούρα. Σώμα με όγκο, τανίνες που τσιμπάνε, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Έχει αναμφίβολα χαρακτήρα (και δύσκολο μάλιστα), πρέπει να προσέξεις πως να του συμπεριφερθείς. Αλλά αν του συμπεριφερθείς σωστά, τότε δίνει αξία. Τι να του βάλω; Χθες, όταν πρωτοάνοιξα, είχα σημειώσει 86/100 (με αιφνιδίασε και δεν ήμουν προετοιμασμένος κατάλληλα, ωστόσο 'κάτι είδα'). Σήμερα με εξέπληξε και πριν γράψω αυτό το κείμενο, είχα καταλήξει στο 88/100. Τώρα σκέφτομαι: πόσο θα του έβαζα αν το είχα πάρει αλλιώς; Το φαντάζομαι δίπλα σε χοιρινό με δαμάσκηνα. Ναι, και τότε ίσως και 90/100.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου