Καθώς ξαναδοκιμάζεις ορισμένα κρασιά -κι αυτό μάλλον δεν έχει να κάνει με την σοδειά- ανατρέχοντας όμως παράλληλα και σε παλιότερες σημειώσεις (link), αναρωτιέσαι για ποιο λόγο 'έβλεπες' τότε το κρασί με άλλο μάτι, για ποιο λόγο κάνεις τελείως διαφορετικές σκέψεις με την τελευταία γουλιά. Ίσως και να υπάρχει μια παράλληλη εξέλιξη με τον καιρό, η εξέλιξη του ανθρώπου που 'εκπαιδεύει' το ουρανίσκο του, έχοντας πια δοκιμάσει μερικές εκατοντάδες φιάλες. Ίσως, από την άλλη, να έχει να κάνει και με τη στιγμή που δοκιμάζεις ένα κρασί, με τις συνθήκες, τις περιστάσεις. Σε κάθε περίπτωση η τωρινή προσέγγιση φαίνεται να είναι πιο ώριμη. Στα ίδια τα εδάφη της ποικιλίας, για την ακρίβεια περίπου 2-3 χιλιόμετρα μακρυά από το οινοποιείο, σε μια ψαροταβέρνα στο Πόρτο Ράφτη, είχα την ευκαιρία να ξαναδοκιμάσω αυτό το υπέροχο σαββατιανό. Καταγράφω, λοιπόν, τις εντυπώσεις μου: Όμορφο χρώμα, χρυσόξανθο και λαμπερό. Ήπια σχετικά μύτη που παραπέμπει σε λευκά λουλούδια και λευκόσαρκο ροδάκινο. Με το χρόνο μια υποψία από υγρή ζύμη και μια μακρινή υπενθύμιση από κάτι 'πράσινο', ίσως πράσο. Στόμα μεστό, μεσαίας έντασης και με μια διακριτική, εξόχως σαγηνευτική, λιπαρότητα. Ροδάκινο και βερίκοκο στην παλέτα, έπειτα κυδώνι και μια ιδέα από κολοκύθα. Σώμα με όγκο, μέτρια οξύτητα, μεσαίου μήκους επίγευση. 87/100, για την τιμή του κάτι παραπάνω από εξαιρετικό! Τρανή απόδειξη για το ότι η ποικιλία αυτή, στα πλαίσια των δυνατοτήτων της, μπορεί να αναδείξει πολύ καλά, αξιοσέβαστα και απολαυστικότατα κρασιά και μάλιστα σε πολύ χαμηλές τιμές . Τι παραπάνω άλλωστε έχουν τα δημοφιλή ιταλικά pinot grigo;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου