Domaine Vincent Paris, Cornas Granit 60, 2019

Συνεχίζοντας την προπαίδεια στον Vincent Paris απόλαυσα αυτό το βελούδινο Cornas. Ομολογουμένως τα κρασιά του τείνουν να έχουν ένα κοινό παρανομαστή: το συμπυκνωμένο γλυκό φρούτο. Θα το ήθελα λιγότερο γλυκό, όχι τόσο μαρμελαδίσιο. Γούστα είναι αυτά. Ίσως και λεπτομέρειες για ορισμένα εξαιρετικά κρασιά όπως το συγκεκριμένο. Στο ποτήρι το χρώμα σκούρο μπορντό με ιώδεις ανταύγειες. Η μύτη είναι μεσαίας έντασης. Το μαύρο ορυκτό σκάει σε πρώτο χρόνο. Έντονο μαύρο φρούτο στη συνέχεια που παραπέμπει σε μούρο και μικρόρωγα φρούτα του δάσους. Μια ιδέα από μωβ ανθό, βιολέτα. Πεύκο, πευκοβελόνες και γενικότερα μια υποδόρια φυτικότητα. Πικάντικες νότες στο τελείωμα- σημειώνω: σουμάκ. Στόμα μεσαίας+ έντασης, αξιοσημείωτης συμπύκνωσης. Η γλυκιά διάσταση του μαύρου φρούτου κυριαρχεί. Μαρμελάδα μούρου και μαύρο κεράσι στο προσκήνιο. Ακολουθεί η σοκολάτα και η σκόνη κακάο. Μια ιδέα από καφέ εσπρέσο επίσης. Λιπαρή υφή, μνήμες από βούτυρο γάλακτος. Εξαιρετική δομή και ιδανικό ραφινάρισμα. Μαλακό στο στόμα, δεν θέλεις να τελειώσει. Γλυκιά επίγευση μεγάλου μήκους. Το syrah βάζει τα μεταξωτά του. 92+/100

Villa Wolf, Pinot Noir, 2019

Λαμπερό ρουμπινί χρώμα, ημιδιαφανές. Μύτη μεσαίας έντασης με το φρούτο να ξεπροβάλλει ντροπαλό, με φρεσκάδα ωστόσο. Φράουλα, φραμπουάζ, κεράσι και ρόδι προσφέρουν ένα ελκυστικό μπουκέτο. Μοσχοκάρυδο και βανίλια προσδίδουν διακριτικές πικάντικες νότες. Στόμα ανάλογης έντασης όπου το φρούτο αποκτά μεγαλύτερο εκτόπισμα. Ζαχαρωμένη φράουλα, φραμπουάζ και κεράσι πρωταγωνιστούν. Βρεγμένα φύλλα, αλλά και αδρές αναφορές από φύλλα τσαγιού συμπληρώνουν το μπουκέτο. Βουτυράτη υφή και λιπαρότητα που σαγηνεύει. Σώμα σχετικά ελαφρύ, μαλακές τανίνες και επίγευση μεσαίου- μήκους. Ένα χαμηλών τόνων pinot, εξαιρετικό για την τιμή του. 87+/100

Sanford Winery, Sta Rita Hills Pinot Noir, 2017

 

Χρώμα ρουμπινί μεσαίου βάθους. Μεσαίας έντασης μύτη με έντονες βοτανικές και γήινες νότες. Μνήμες από νοτισμένο χώμα, βρεγμένα φύλλα και βροχή σε πρώτο χρόνο. Βιολέτα και λεβάντα ακολουθούν, ενώ επίμονη είναι και η υπενθύμιση αποξηραμένων λουλουδιών και βοτάνων. Θρούμπι, θυμάρι, πράσινο τσάι, καρδαμόσπορος και κεδροκούκουτσο, όλα συμπλέκονται μεταξύ τους κι εξελίσσονται με το χρόνο. Κάποια στιγμή ξεπηδά και το φρούτο με το κόκκινο μούρο και το φραμπουάζ να έχουν την πρωτοκαθεδρία. Βανίλια και πιπέρι δίνουν μια πικάντικη διάσταση και, καθώς το μπουκέτο απλώνεται διαρκώς, στο τέλος διακρίνονται έντονες νότες από ξηρούς καρπούς (πράσινο αμύγδαλο, καρύδι). Στόμα ανάλογης έντασης με το ζουμερό φρούτο να βγαίνει στην επιφάνεια. Φράουλα, φραμπουάζ και κόκκινο κεράσι στην παλέτα. Αποξηραμένα βοτάνια, υγρό χώμα και άγριο μανιτάρι στην πορεία. Φύλλα από τσάι αλλά και πράσινο κάρδαμο στο τελείωμα. Λιπαρή υφή που θυμίζει βούτυρο γάλακτος. Σώμα μεσαίου όγκου, οξύτητα που δένει ιδανικά με τις μεταξένιες τανίνες, επίγευση σχετικά μεγάλου μήκους. Ακόμη ένα απολαυστικό pinot! 93/100

Castello Romitorio, Romi Toro, 2018

Βαθύ πορφυρό χρώμα, γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης με το μαύρο μούρο, το βύσσινο και το δαμάσκηνο να βρίσκονται στο προσκήνιο. Ορυκτές νύξεις που παραπέμπουν σε γραφίτη, αλλά και σε χοντρό αλάτι. Ανθικές νότες συμπληρώνουν όμορφα το μπουκέτο- σημειώνω: λεβάντα, μωβ ανθός. Στόμα ανάλογης έντασης με το φρούτο να προεξέχει. Γλυκό κεράσι, βύσσινο και φραγκοστάφυλο στο προσκήνιο. Στη συνέχεια γλυκόριζα, μια ιδέα από βανίλια αλλά και μνήμες από κακάο. Διακριτικά πικάντικο τελείωμα, με το μαύρο πιπέρι και το μοσχοκάρυδο σε πρώτο πλάνο. Μεσαίου όγκου σώμα, ζουμερές, μα αρκετά μαλακωμένες τανίνες, επίγευση μεσαίου μήκους. 88+/100

Marques de Murrieta, Castillo Ygay, Gran Reserva Especial, 2010

 

Μετά το εκπληκτικό Dalmau, το Castillo Ygay, η ναυαρχίδα του Murrieta. Αρχικά να πω το εξής: προσπαθώντας να μιλήσεις για  ένα κρασί που ήπιες, να αποτυπώσεις με λόγια ό,τι απέμεινε στη μνήμη (σα μια προσπάθεια να αποθανατίσεις την απόλαυση), πρέπει να έχεις υπόψιν ότι πάνω απ' όλα η οινοποσία έχει να κάνει με τη στιγμή. Το κρασί συνδέεται με στιγμές της ζωής μας, καλές ή κακές και δεν συνταιριάζει πάντα η διάθεση με την φιάλη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα εξαιρετικό κρασί δεν μπορεί να καταλαγιάσει κάπως τις εντάσεις, να γλυκάνει τις διαθέσεις. Από την άλλη, ένα μέτριο κρασί δεν είναι σε θέση να χαλάσει μια όμορφη στιγμή. Απλά μερικές φορές είναι και θέμα παντρέματος. Το Castillo Ygay ανοίχτηκε στο απόβραδο μιας ιδιαίτερα κουραστικής και αγχωτικής μέρας για τις χαρές ενός φίλου. Αιθέρια και σαγηνευτική μύτη μεσαίας+ έντασης, η οποία αποδίδει το ξύλο στην πιο ευγενική του εκδοχή. Σανταλόξυλο και δρυς σαγηνεύουν. Ευδιάκριτες μα συνάμα διακριτικές ζωικές νότες που παραπέμπουν σε δέρμα ή/και κρέας. Φλούδα πορτοκαλιού και στικ βανίλιας στη συνέχεια. Γλυκά λουλούδια και ζαχαρωμένα ροδοπέταλα. Το φρούτο διακριτικό, εκφράζεται με νότες από βατόμουρο και αγριοκέρασο. Φυτικές νύξεις έπειτα: κέδρος, ευκάλυπτος. Μια ιδέα από αρμπαρόριζα. Κλείσιμο με έντονα καπνικές νότες, μνήμες από ανοιχτό κουτί πούρων. Στόμα ανάλογης έντασης με το φρούτο να βγαίνει στο προσκήνιο. Βατόμουρο, μύρτιλο και κεράσι στην παλέτα. Το γλυκό, αρωματικό ξύλο επιμένει. Λίγο-πολύ οι περισσότερες αναφορές της μύτης επανέρχονται στον ουρανίσκο. Μια ιδέα από κακάο στο τελείωμα. Μεσαίου όγκου σώμα, ζουμερές μα συνάμα στιβαρές τανίνες, εξαιρετικά ραφιναρισμένες. Δομή για σεμινάριο. Μακράς διάρκειας επίγευση. Ένα ευγενές κρασί, μια ωδή στη Rioja! 93+/100 από μένα. Κάποια άλλη στιγμή ίσως να έδινα παραπάνω. Ενδεικτικά η φιάλη κοστίζει 165-185 ευρώ, παίζει και η τιμή ένα ρόλο στην αποτίμηση, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Masseria Li Veli, 'Askos' Verdeca, Valle d' Itria, 2020

 

Σε επανάληψη. Ανοιχτό λεμονί χρώμα. Μύτη μεσαίας έντασης που αναδύει διακριτικά αρώματα από αχλάδι, ξινόμηλο και φλούδα λεμονιού. Γιασεμί κι αγιόκλημα σιγοντάρουν σε χαμηλές εντάσεις. Ανάλογης έντασης στόμα που έχει ως κύριες αναφορές το πεπόνι, το λάιμ, το αχλάδι και τον ώριμο ανανά. Μέτριας έντασης οξύτητα και μεσαίου μήκους επίγευση. Γλυκόπιοτο, αρωματικό και καθόλα απολαυστικό. 87/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2017/05/masseria-li-veli-askos-verdeca-valle-d.html

Bodegas Raul Perez, La Poulosa, 2018

Χρώμα ρουμπινί μεσαίου βάθους. Μύτη μεσαίας+ έντασης που σαγηνεύει. Ήδη από τις πρώτες αναδεύσεις είχα την αίσθηση ότι πρόκειται για κρασί κλάσης. Έντονες ανθικές νότες σε πρώτο χρόνο με τον μωβ ανθό και το γλυκό, ζαχαρωμένο λουλούδι να κυριαρχούν. Βιολέτα, λεβάντα, λουίζα και ροδοπέταλα σε αδρές, έντονες αναφορές ανοίγουν το μπουκέτο. Το φρέσκο φρούτο ξεχειλίζει αμέσως μετά. Φραμπουάζ, βατόμουρο, κόκκινο κεράσι, ώριμη φράουλα και μπλε μούρο πρωταγωνιστούν. Πικάντικες νύξεις στην εξέλιξη που παραπέμπουν σε κόκκινο πιπέρι, μοσχοκάρυδο και κανέλα. Μια υποψία από λευκό ορυκτό και μια υφάλμυρη αίσθηση που παραπέμπει σε χοντρό αλάτι. Κλείσιμο με γήινες νότες που φέρνουν μνήμες από νοτισμένο χώμα και ξερά, βρεγμένα φύλλα. Το στόμα συνεχίζει από εκεί όπου έχει σταματήσει η μύτη, με το ώριμο, ζεστό φρούτο να κυριαρχεί. Μούρο, blueberry, κόκκινο κεράσι και φραμπουάζ πλημμυρίζουν τον ουρανίσκο. Η βιολέτα επιμένει συνεπικουρούμενη από φύλλα μέντας. Στη συνέχεια παίρνει τη σκυτάλη το κακάο και η σοκολάτα. Λιπαρή υφή, μνήμες από βούτυρο- σημειώνω: βούτυρο-κακάο. Κανέλα και κόκκινο πιπέρι προσδίδουν μια διακριτική, πικάντικη διάσταση. Μια επίμονη νότα από γλυκόριζα στο τελείωμα. Μεσαίου+ όγκου σώμα, μεταξένιες, βελούδινες μα συνάμα ζουμερές τανίνες. Εξαιρετική δομή κι επίγευση μεγάλου μήκους. Ένα πραγματικό έργο τέχνης! Θα μείνει στη μνήμη. 93/100

Ηλιάνα Μαλιχίν & Σπύρος Χρυσός, Βιδιανό Young Vines, 2020

 

Η δεύτερη φορά που απολαμβάνω το συγκεκριμένο κρασί φέτος, στη σοδειά του 2020 όμως. Χρώμα ανοιχτό ξανθό με χρυσίζουσες ανταύγειες. Ντροπαλή μύτη με εμφανείς ωστόσο αναφορές σε ζύμη και μαγιά. Σε δεύτερο χρόνο αγριολούλουδα και γύρη. Διακριτικά αναδύονται το περγαμόντο και το λευκό ροδάκινο. Στόμα αξιοσημείωτης έντασης, αρκετά πληθωρικό. Τα εσπεριδοειδή συνδιαλέγονται με τα πυρηνόκαρπα. Κίτρο, ξύσμα λεμονιού, περγαμόντο αλλά και βερίκοκο, λευκό ροδάκινο στην παλέτα. Λίγο τροπικό φρούτο επίσης, μάλλον ανανάς. Ζυμάρι και βρεγμένο σιτάρι στη συνέχεια. Τέλος μια επίμονη αναφορά σε μπισκότο (μάλλον υπενθυμίζει το διάστημα παραμονής στις οινολάσπες). Απόλυτα ξηρό κι ευχάριστα λιπαρό. Μέτριας έντασης οξύτητα, μεσαίου μήκους επίγευση. Έχει δυναμική. 88+/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2021/03/young-vines-2019.html

Bodegas Ponce, P. F. Pie Franco Bobal, 2019

Το τελευταίο και καλύτερο του Juan Antonio Ponce. Χρώμα ρουμπινί μεσαίου βάθους με βιολετί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης, αρκετά πολύπλοκη και διαρκώς εξελισσόμενη. Ο ανθός βγαίνει στην επιφάνεια σε πρώτο χρόνο με την βιολέτα και το ζουμπούλι ως κύριες αναφορές. Βατόμουρο, πετροκέρασο και βύσσινο δηλώνουν το φρούτο. Βοτανικές νύξεις στη συνέχεια, μνήμες από μαύρο τσάι, αλλά και μια διαρκής υπενθύμιση από αποξηραμένα βότανα. Σε δεύτερο χρόνο ζωικές νότες -σημειώνω: κρέας, ζαμπόν. Μια επίμονη ιδέα από ξηρούς καρπούς, ίσως το φουντούκι να προεξέχει. Επίσης γήινες αναφορές που παραπέμπουν σε φρέσκο χώμα και τρούφα. Στο τέλος, μια πικάντικη νότα από μαύρο πιπέρι. Στόμα μεσαίας έντασης, λιγότερο πολύπλοκο (κι έτσι πρέπει) και με το φρούτο να βγαίνει πρώτο στη σκηνή. Μούρο, πετροκέρασο, κασίς και βύσσινο υποκλίνονται. Κόκοι καφέ και σοκολάτα ακολουθούν. Λιπαρή, βουτυράτη υφή, βούτυρο-κακάο. Στη συνέχεια μαύρο τσάι. Λίγο μπαχαρικό στο κλείσιμο, μάλλον κανέλα. Μεσαίου όγκου σώμα, ζουμερές αλλά καλά λειασμένες τανίνες, εξαιρετική δομή και επίγευση μεσαίου+ μήκους. Όλα τα κρασιά του Ponce που δοκίμασα φέτος ήταν απίθανα και σε ασύλληπτη σχέση ποιότητας-τιμής. Το P.F είναι ένα ερυθρό από αυτά που ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μου και απολαμβάνω να πίνω. Απολαυστικό πραγματικά! 92/100

Vestini Campagnano, Casa Vecchia, 2019

 

Σε επανάληψη: Χρώμα σκούρο μπορντό με ρουμπινί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης με το κεράσι και το μαύρο μούρο να πρωταγωνιστούν. Σημειώνω: μνήμες από τάρτα κεράσι. Κανέλα και μοσχοκάρυδο προσδίδουν πικάντικες νότες. Ζωικές νύξεις σε δεύτερο χρόνο (δέρμα, κρέας). Στόμα ανάλογης έντασης, με λιπαρή υφή στον ουρανίσκο και με αξιοσημείωτη συμπύκνωση στο φρούτο. Έντονες νότες από μαύρο μούρο, βύσσινο και άγριο κεράσι. Σπασμένα πιπέρια στη συνέχεια, κανέλα, αλλά και βανίλια. Σοκολατένιο τελείωμα σχετικά μακράς διάρκειας. Σώμα μεσαίου όγκου και ζουμερές τανίνες. 88/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2018/10/vestini-campagnano-casa-vecchia-2015.html