Το τελευταίο και καλύτερο του Juan Antonio Ponce. Χρώμα ρουμπινί μεσαίου βάθους με βιολετί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης, αρκετά πολύπλοκη και διαρκώς εξελισσόμενη. Ο ανθός βγαίνει στην επιφάνεια σε πρώτο χρόνο με την βιολέτα και το ζουμπούλι ως κύριες αναφορές. Βατόμουρο, πετροκέρασο και βύσσινο δηλώνουν το φρούτο. Βοτανικές νύξεις στη συνέχεια, μνήμες από μαύρο τσάι, αλλά και μια διαρκής υπενθύμιση από αποξηραμένα βότανα. Σε δεύτερο χρόνο ζωικές νότες -σημειώνω: κρέας, ζαμπόν. Μια επίμονη ιδέα από ξηρούς καρπούς, ίσως το φουντούκι να προεξέχει. Επίσης γήινες αναφορές που παραπέμπουν σε φρέσκο χώμα και τρούφα. Στο τέλος, μια πικάντικη νότα από μαύρο πιπέρι. Στόμα μεσαίας έντασης, λιγότερο πολύπλοκο (κι έτσι πρέπει) και με το φρούτο να βγαίνει πρώτο στη σκηνή. Μούρο, πετροκέρασο, κασίς και βύσσινο υποκλίνονται. Κόκοι καφέ και σοκολάτα ακολουθούν. Λιπαρή, βουτυράτη υφή, βούτυρο-κακάο. Στη συνέχεια μαύρο τσάι. Λίγο μπαχαρικό στο κλείσιμο, μάλλον κανέλα. Μεσαίου όγκου σώμα, ζουμερές αλλά καλά λειασμένες τανίνες, εξαιρετική δομή και επίγευση μεσαίου+ μήκους. Όλα τα κρασιά του Ponce που δοκίμασα φέτος ήταν απίθανα και σε ασύλληπτη σχέση ποιότητας-τιμής. Το P.F είναι ένα ερυθρό από αυτά που ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μου και απολαμβάνω να πίνω. Απολαυστικό πραγματικά! 92/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου