Domaine Bernard Gripa, Saint-Peray Les Figuiers, 2017

Χρώμα ξανθοπράσινο λαμπερό. Μεσαίας έντασης μύτη πολύ ιδιαίτερη και θελκτική. Ωμό αμύγδαλο και λευκά άνθη σε πρώτο χρόνο. Γήινες (χώμα) και φυτικές νότες (κέδρος, θυμάρι, πευκοβελόνες) ακολουθούν. Αποξηραμένο βερίκοκο αλλά και στικ βανίλιας στη συνέχεια. Κλείσιμο με πικάντικες νύξεις που φέρνουν μνήμες από λευκό πιπέρι. Μύτη ανάλογης έντασης με κύριες αναφορές το βερίκοκο και το λευκό ροδάκινο. Μετά από λίγο σημειώνω: λεμονόπιτα ή μους λεμόνι. Βουτυράτη λιπαρότητα και σώμα. Μέτριας έντασης οξύτητα, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Θέλω να πιω (όχι όλο τον Βόσπορο, αλλά) όλο τον Ροδανό! 91+/100

Σαββόγλου Τσίβολας, Ασύρτικο, 2017

Χρώμα ξανθοπράσινο, γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης με αδρές ορυκτές νότες (άργιλος, χοντρό αλάτι). Λεμόνι, γκρέιπφρουτ και φλούδα πορτοκαλιού αμέσως μετά. Γήινες νύξεις (χώμα). Στόμα μεσαίας+ έντασης όπου τα εσπεριδοειδή κυριαρχούν (λεμόνι, γκρέιπφρουτ, πορτοκάλι, κατά κύριο λόγο). Αίσθηση αλμύρας. Ξεκάθαρες ορυκτές αναφορές (βότσαλο, άργιλος, χαλίκι). Υγρή ζύμη στο τελείωμα. Βουτυρώδης υφή. Σώμα με όγκο, μέτριας+ έντασης οξύτητα, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Αυστηρό και αναπάντεχα καλό. Από τη γη της Λήμνου. Εύγε! 89/100

Sant' Or, Ροδίτης, 2018

Χρώμα λεμονόξανθο ανοιχτό και λαμπερό, ποτήρι με δάκρυα. Ήπια μύτη με μια υπόμνηση από λεμονανθούς και λευκά άνθη. Μια υποψία ορυκτότητας (βότσαλο). Ήπιο στόμα που φέρνει μια μακρινή ιδέα από φλούδες εσπεριδοειδών, καθώς και από λεμόνι και λάιμ. Μέτριας έντασης οξύτητα, μικρού μήκους επίγευση. Απλό και διακριτικό, ευκολόπιοτο, χαμηλών τόνων. 84/100

Ραψάνη, Κωνσταντίνος Λιάπης, 2016

Μέτριο ρουμπινί χρώμα, γκρίζες ανταύγειες. Μεσαίας έντασης μύτη με τα τυπικά αρώματα του ξινόμαυρου  (πελτέ ντομάτας, ελιά) να βγαίνουν αμέσως στην επιφάνεια. Ζωικές (δέρμα) και γήινες (χώμα) νότες στη συνέχεια. Κόκκινο κεράσι, μούρο και φράουλα επισημαίνουν το φρούτο. Ξεκάθαρες φυτικές νύξεις (κέδρος, δεντρολίβανο) σε δεύτερο χρόνο. Πικάντικο τελείωμα (μοσχοκάρυδο, πιπέρι). Στόμα ανάλογης έντασης που ακολουθεί τη μύτη δίνοντας λίγο περισσότερη έμφαση στο φρούτο.  Σημειώνω: Μια ιδέα από πικρή σοκολάτα. Μεσαίου όγκου σώμα, καλοδομημένες τανίνες, μεσαίου μήκους επίγευση. Αρκετά πολύπλοκη Ραψάνη- να'ταν κι άλλη! 88/100

Domaine Jean-Claude et Nicolas Fayolle, La Rochette Crozes-Hermitage Blanc, 2018

Χρώμα χρυσόξανθο λαμπερό με πρασινωπές ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης που παραπέμπει αρχικά σε λεμονανθούς και διακριτικά αρώματα κίτρων. Μια υπόνοια από βούτυρο γάλακτος αλλά και από κρέμα βανίλια στη συνέχεια. Τυπικό marsanne, όπου αναδεικνύεται συνήθως το ωμό αμύγδαλο. Μνήμες από πευκοβελόνες στο τέλος. Στόμα στην ίδια ένταση, στο οποίο το βούτυρο και η μους βανίλιας είναι σε πρώτο πλάνο. Εντυπωσιακός όγκος, αισθητή οξύτητα μέτριας+ έντασης, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Λεύκος, Ροδανός και απολαυστικός- απολαυστικότατος! 89/100

Sono Montenidoli,'Canaiuolo', 2018

Χρώμα ανοιχτό μπρονζέ προς σομόν, λαμπερό. Μεσαίας έντασης μύτη, κάπως ντροπαλή. Γήινες αναφορές αρχικά (χώμα) και μια ιδέα από.. σκουριά. Μνήμες από άγουρη φράουλα στη συνέχεια, ώριμο μήλο και βανίλια. Ανθικές νύξεις επίσης (πολύχρωμα λουλούδια, γύρη). Ανάλογης έντασης στόμα που παραπέμπει κυρίως σε φράουλα και ρόδι. Στη συνέχεια σημειώνω: αίσθηση νοτισμένου χώματος, γλυκόριζα ίσως και ζαχαροκάλαμο. Εξαιρετικά νευρώδες με υψηλή οξύτητα. Επίγευση μεσαίου+ μήκους. Ροζέ φαγητού όσο ευχάριστο κι αν είναι. Πολύ καλό! 89/100... Το' χεις κάνει στην Τοσκάνη;

Negosca Ροζέ, Κατώγι Αβέρωβ, 2017

Ο οινόφιλος που έχει την πρόθεση να δοκιμάσει αυτό το κρασί θα πρέπει ίσως να έχει υπόψιν του τα εξής: 1. Πρόκειται για ροζέ με τανικό χαρακτήρα (θα το χαρακτήριζα ροζέ φαγητού και θα έψαχνα την κατάλληλη συνοδεία). Είναι ένα ροζέ που ονειρεύεται πως είναι κόκκινο. 2. Πρόκειται για κρασί που θέλει το χρόνο του, ανοίγει δύσκολα, ωστόσο σε ανταμείβει. Την δεύτερη μέρα είχα την εντύπωση πως έπινα κάτι το διαφορετικό, κάτι το κλασάτο. Πάμε στα επιμέρους: Χρώμα πολύ ιδιαίτερο, σκούρο τριανταφυλλί και λαμπερό (;) -προσομοιάζει με αυτό της σκουριάς. Μύτη μεσαίας έντασης με τις ανθικές νότες να προεξέχουν (τριαντάφυλλο, πολύχρωμα λουλούδια). Μια ιδέα από μήλο φιρίκι αλλά και μνήμες από λουκούμι στη συνέχεια. Πικάντικες νύξεις στο τέλος (κόκκινο πιπέρι, στικ βανίλιας). Αμυδρά ίχνη οξείδωσης (ευγενούς πάραυτα). Στόμα μεσαίας+ έντασης, διαρκώς εξελισσόμενο με το χρόνο. Λουκούμι, τριαντάφυλλο, πρόκα γαρύφαλλο, πιπέρι, μήλο ποσέ αλλά και ρόδι εναλλάσσονται στην παλέτα. Μετά από ώρα σκάει έντονα στον ουρανίσκο η καραμέλα βουτύρου. Και έχει συνέχεια: ανθόμελο, μαλλί της γριάς (!), καραμελωμένα μούρα. Σώμα με όγκο, τανίνες που τσιμπάνε, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Έχει αναμφίβολα χαρακτήρα (και δύσκολο μάλιστα), πρέπει να προσέξεις πως να του συμπεριφερθείς. Αλλά αν του συμπεριφερθείς σωστά, τότε δίνει αξία. Τι να του βάλω; Χθες, όταν πρωτοάνοιξα, είχα σημειώσει 86/100 (με αιφνιδίασε και δεν ήμουν προετοιμασμένος κατάλληλα, ωστόσο 'κάτι είδα'). Σήμερα με εξέπληξε και πριν γράψω αυτό το κείμενο, είχα καταλήξει στο 88/100. Τώρα σκέφτομαι: πόσο θα του έβαζα αν το είχα πάρει αλλιώς; Το φαντάζομαι δίπλα σε χοιρινό με δαμάσκηνα. Ναι, και τότε ίσως και 90/100.

Sant' Or, Krasis, 2017

Χρώμα ρουμπινί μεσαίου βάθους. Μύτη μεσαίας έντασης με κύρια αναφορά το φρέσκο κόκκινο φρούτο. Μούρο, κεράσι, φραγκοστάφυλο και μαρμελάδα φράουλα, συνεπικουρούμενα από διακριτικά αρώματα βιολέτας συνθέτουν ένα ελκυστικό μπουκέτο. Γήινες αναφορές (νοτισμένο χώμα) αλλά και μακρινές ζωικές νότες (δέρμα) κλείνουν την αυλαία. Στο στόμα υποχωρεί η ένταση, η αίσθηση βελούδινη ωστόσο. Μένει το φραγκοστάφυλο στον ουρανίσκο. Μεσαίου όγκου σώμα. Οι απαλές τανίνες και ο χαμηλός αλκοολικός θέτουν ζήτημα ισορροπίας. Μεσαίου μήκους επίγευση. Για να πω την αλήθεια, είχα μεγαλύτερες προσδοκίες, χωρίς ωστόσο να δηλώνω απογοητευμένος. Διαφέρει από άλλες μαυροδάφνες. Κάπως ρουστίκ. Ίσως να αγαπά την ντομάτα, θαρρώ. 85/100

Pares Balta, Cosmic, Penedes, 2018

Χρώμα χρυσόξανθο λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης που παραπέμπει αρχικά σε λευκά άνθη και γύρη. Αποξηραμένο βερίκοκο στη συνέχεια. Ανάλογης έντασης στόμα με κύριες αναφορές τα πυρηνόκαρπα. Απόλυτα ξηρό αλλά και τραγανό. Μέτριας+ έντασης οξύτητα, μεσαίου μήκους επίγευση. Xarello και λίγο sauvignon. Απλό αλλά με νεύρο. Ο τύπος εκεί που έκανε αφρώδη, είπε να φτιάξει και μερικούς ήρεμους. Και καλά έκανε! Απόλαυση βιοδυναμική από την Καταλωνία! 86/100

Nostos, Ρωμέικο, 2018

Χρώμα πυρόξανθο προς μπεζ. Μύτη μεσαίας+ έντασης με εμφατικές νύξεις από αχλάδι και πράσινο μήλο σε πρώτο χρόνο. Βερίκοκο και ροδάκινο στη συνέχεια, ενώ στο τέλος διακρίνονται νότες από μπαχαρικά (κανέλα, μοσχοκάρυδο;), ίσως ασυνήθιστες για λευκό (μα τι λέω, το σταφύλι είναι κόκκινο). Στόμα ανάλογης έντασης με τα πυρηνόκαρπα να πρωταγωνιστούν. Αχλάδι και μπανάνα συμπληρώνουν τα αρώματα της παλέτας. Μια ιδέα από ανθόμελο στο τέλος. Μέτρια+ οξύτητα και τραγανότητα, αισθητός αλκοολικός βαθμός, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Μου άρεσε! 88/100

Chateau Guiraud Blanc, 2017

Χρώμα χρυσοπράσινο λαμπερό. Μεσαίας έντασης μύτη με αρχικές αναφορές σε λάιμ και λεμόνι. Αχλάδι, ανανάς, καθώς και πυρηνόκαρπα ξεπηδούν σταδιακά από το ποτήρι. Μια ιδέα από γρασίδι και μια υπενθύμιση από σπαράγγι. Φυτικές νότες θυμίζουν λευκά άνθη και γύρη. Ανάλογης έντασης στόμα, το οποίο αποτελεί ουσιαστικά προέκταση της μύτης. Υψηλή οξύτητα κι επίγευση που επιμένει. Ευγενές και τυπικό, τυπικότατο του τόπου καταγωγής του. 88/100

Οινοποιείο Ζαχαριά, Lexis Κυδωνίτσα, 2018

Χρώμα απαλό λεμονοπράσινο. Μύτη μεσαίας έντασης αρκετά πολύπλοκη. Βερίκοκο, κυδώνι, πορτοκάλι και περγαμόντο συνδιαλέγονται με άνθη εσπεριδοειδών και νυχτολούλουδο. Άχνη ζάχαρη και βανίλια σε δεύτερη ανάγνωση. Το βαρέλι διακριτικό. Ανάλογης έντασης στόμα με το πορτοκάλι, το περγαμόντο και το κυδώνι να έχουν την πρωτοκαθεδρία. Μέλι, ζαχαροκάλαμο και μια ιδέα από καραμέλα βουτύρου στη συνέχεια. Σώμα με όγκο, λιπαρότητα, μέτριας έντασης οξύτητα, μεσαίου μήκους επίγευση. 87+/100