Χρώμα σκούρο μπορντό, γκρενά ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης, η οποία εξελίσσεται διαρκώς συν τω χρόνω. Άφθονο φρούτο αρχικά, με κύριες αναφορές το βατόμουρο, το μαύρο μούρο, το αγριοκέρασο και το κασίς. Στικ βανίλιας στη συνέχεια. Πικάντικες νότες με μαύρο πιπέρι, μοσχοκάρυδο αλλά και αστεροειδή γλυκάνισο. Κάπου σημειώνω μαχλέπι (;)! Μια μακρινή ιδέα από μαύρο τσάι. Κακάο ως τελευταία αναφορά. Στόμα ανάλογης έντασης όπου προεξέχει το φρούτο της μύτης. Μπαχάρι και γλυκόριζα. Μεσαίου+ όγκου σώμα, σχετικά μαλακές τανίνες (κρατάνε ωστόσο ακόμη τα μπόσικα), μεσαίου μήκους επίγευση. Την άποψη μου για τα Bordeaux την έχω καταθέσει. Είναι ανυπόφορα τέλεια οργανοληπτικά (για τα γούστα μου), πολύ "στρογγυλά" για τον ουρανίσκο μου και αυτό ανοίγει μια άλλη κουβέντα, σχετικά με το τι θεωρώ εν τέλει ωραίο γενικά αλλά και ειδικότερα στην όποια οινοκριτική μου. Όπως και να έχει, αν και υπάρχει μια θάλασσα από καλά Bordeaux σε προσιτή τιμή που για διάφορους λόγους δεν κάνουν το δρομολόγιο προς Ελλάδα, θα πρέπει να διαθέσει ένας έμπειρος ουρανίσκος αρκετά χρήματα προς αναζήτηση της οινικής συγκίνησης σε αυτά τα εδάφη. Οι δευτεροτρίτες ετικέτες παίρνουν την αντίστροφη πορεία: με λιγότερα βαλάντια διανύουν την απόσταση από την αληθινή συγκίνηση έως την απλή απόλαυση. Και ιδού λοιπόν: ένα σχεδόν αψεγάδιαστο, απολαυστικό κρασί το οποίο αξιολογείται με 88/100!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου