Ρομπόλα "Θυμάρι Πέτρας", Οινοποιείο Πετρακόπουλος, 2019

Χρώμα λεμονόξανθο ανοιχτό με πράσινες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης με αδρές νύξεις από ξύσμα λεμονιού και με έντονο ορυκτό φόντο που παραπέμπει σε βρεγμένο βότσαλο. Στη συνέχεια νότες από άγρια βότανα (προεξέχει το άγριο φασκόμηλο). Μια ιδέα από δεντρολίβανο. Κυδώνι τέλος, η φλούδα του. Στόμα μεσαίας+ έντασης όπου τα εσπεριδοειδή βγαίνουν στο προσκήνιο: λεμόνι και ξύσμα λεμονιού, λάιμ, κίτρο, κυδώνι, γκρέιπφρουτ και μανταρίνι. Ορυκτότητα που παραπέμπει σε κιμωλία, χαλίκι. Και συνεχίζω: Υφαλμυρότητα- χοντρό αλάτι, άλμη. Άγριο φασκόμηλο και θυμάρι. Μεταλλικότητα- χαλκός. Ατσάλινη οξύτητα υψηλής έντασης. Τραγανότητα. Επίγευση μακρά που αφήνει στο στόμα μια αίσθηση από θαλασσινή άμμο. Χωρίς αμφιβολία ο Πετρακόπουλος κάνει κρασιά για τον δικό μου ουρανίσκο. Όπως και τα "Παλιά Αρμάκια", έτσι και το "Θυμάρι Πέτρας" είναι μιας πρώτης κλάσεως ρομπόλα. Προσωπικά θεωρώ ότι το συγκεκριμένο σταφύλι, μετά το ασύρτικο και το ξινόμαυρο, είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει ο ελληνικός αμπελώνας. Η δε Κεφαλλονιά, αν το εύρος των οινοποιών-αμπελουργών ήταν μεγαλύτερο, θα μπορούσε να ήταν μια άλλη Σαντορίνη. Εξαιρετικό κρασί από κάθε άποψη, από τα λευκά που μου αρέσει να πίνω. 93/100

Κλήμα Γράμψα, Verdea, 2019

Χρώμα χρυσοπράσινο λαμπερό. Μέτριας έντασης μύτη αρκετά πληθωρική και ιδιαίτερη. Το χαμομήλι και το πράσινο τσάι κυριαρχούν. Μια ιδέα από καψαλισμένη ζάχαρη, μνήμες από μαλλί της γριάς (!). Φύλλα μπανάνας στη συνέχεια και ξανθή σταφίδα. Περγαμόντο κι αποξηραμένο λεμόνι. Στόμα ανάλογης έντασης όπου τα εσπεριδοειδή προεξέχουν. Λεμόνι, πορτοκάλι, περγαμόντο και νεράντζι στην παλέτα. Μια πιπεράτη αίσθηση που παραπέμπει σε τζίντζερ. Μέτριας έντασης οξύτητα, μεσαίου μήκους επίγευση. Ένα ενδιαφέρον blend από την Ζάκυνθο, το οποίο θα ήθελα να  ξαναδοκιμάσω αφού εξελιχθεί μερικά χρόνια ακόμα στη φιάλη. 87/100

Cantine Antonio Caggiano, Bechar, Fiano di Avellino, 2019

Σε επανάληψη: Χρώμα ανοιχτό χρυσό, λαμπερό. Μύτη ντροπαλή και διακριτική, η οποία παραπέμπει αρχικά σε λευκό ροδάκινο και άγουρο βερίκοκο. Ορυκτό φόνο- μνήμες από βρεγμένο βότσαλο. Ξύσμα λάιμ και μια ιδέα από γκρέιπφρουτ. Στόμα μεσαίας+ έντασης, πληθωρικό, και αποθεωτικό. Βερίκοκο και ροδάκινο προεξέχουν, ενώ αδρές είναι οι αναφορές σε άνθη χαμομηλιού ή/και φύλλα βασιλικού. Τα εσπεριδοειδή παίρνουν σε δεύτερο χρόνο τη σκυτάλη: γλυκό λεμόνι, γκρέιπφρουτ, μανταρίνι και σαγκουίνι. Στη συνέχεια μια υποψία από μπανάνα. Τέλος, μια νότα από μέλι. Ορυκτό υπόβαθρο. Μεσαίας+ έντασης οξύτητα και μεσαίου+ μήκους επίγευση. Απολαυστικότατο! 89/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2017/05/cantine-antonio-caggiano-bechar-fiano.html

Domaine Bernard Gripa Saint-Peray Les Pins, 2018

Χρώμα λεμονόξανθο λαμπερό, πράσινες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης που εξελίσσεται σταδιακά. Μνήμες από άνθη λεμονιάς και κυδωνόπαστα αρχικά. Αμέσως μετά μια ιδέα από ωμό αμύγδαλο. Βερίκοκο, ροδάκινο αλλά και μάνγκο. Σε δεύτερο χρόνο μια αίσθηση από βούτυρο και βανίλια. Έχει και συνέχεια: μπισκότο αλλά και καβουρδισμένοι ξηροί καρποί (κυρίως φουντούκι). Στόμα ανάλογης έντασης με το λευκό ροδάκινο και το αποξηραμένο βερίκοκο να κυριαρχούν. Λίτσι, λωτός. Αμύγδαλο, μπισκότο, και καραμέλα βουτύρου. Μια υποψία από κακάο και κόκκους καφέ. Όγκος, μέτριας έντασης οξύτητα και έντονη λιπαρότητα. Επίγευση μακρά. Συνόδεψε ψητό φαγκρί στα κάρβουνα, αλλά το φαντάζομαι ιδανικά δίπλα σε πουλερικό με λευκή σάλτσα. Μια υπέροχη συμφωνία από marsanne και roussanne! 92/100

Domaine Charles Joguet, Chinon La Cure, 2015

Χρώμα μπορντό μεσαίου βάθους, βυσσινί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης, αρχικά ντροπαλή, η οποία ωστόσο ανοίγει σταδιακά ξετυλίγοντας ένα όμορφο μπουκέτο. Ξυσμένο μολύβι, πηλός και νοτισμένο χώμα οι αρχικές αναφορές. Άγριο κεράσι και βύσσινο επισημαίνουν το φρούτο. Φυτικές νότες που παραπέμπουν σε αποξηραμένα βότανα, καθώς και σε κέδρο και πεύκο. Κάρυ και μοσχοκάρυδο δίνουν μια πικάντικη διάσταση. Μια ιδέα από ξηρούς καρπούς στο τέλος και κυρίως από καρύδι. Ανάλογης έντασης στόμα που παραπέμπει σε βύσσινο, κόκκινο κεράσι, άγρια φράουλα και κασίς. Μια αίσθηση από χώμα. Τελείωμα με μια ιδέα από γλυκόριζα. Σώμα μεσαίου όγκου, ανάλαφρο, με ήπιες μα συνάμα ζουμερές τανίνες και μεσαίου μήκους επίγευση. Προσιτό και απολαυστικό. 88/100

Thierry Germain, Domaine des Roches Neuves,Terres Chaudes, 2018

Χρώμα σκούρο μπορντό με βυσσινί ανταύγειες. Αιθέρια μύτη μεσαίας+ έντασης, η οποία βγάζει στην επιφάνεια αρχικά ξυσμένο μολύβι και ζωικές νότες (δέρμα). Μαύρο κεράσι κι άγριο μούρο επισημαίνουν το φρούτο. Νοτισμένο χώμα και βρεγμένα φύλλα- γη. Φυτικές νύξεις που φέρνουν μνήμες από βιολέτα, πεύκο και κέδρο. Πικάντικες νότες από μαύρο πιπέρι αλλά και σουμάκ (!). Επίσης σημειώνω: ξηροί καρποί, καρύδι. Στόμα μεσαίας έντασης με το άγριο μούρο και το μαύρο κεράσι να έχουν την πρωτοκαθεδρία. Ακάι μπέρι. Μια αίσθηση χώματος. Σώμα μεσαίου όγκου, πολύ καλή δομή, νόστιμες και ζουμερές τανίνες, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Το απόλαυσα! 90/100

Gerardo Mendez, Albarino Do Ferreiro, Rias Baixas, 2019

Χρώμα ανοιχτό λεμονί, λαμπερό. Μεσαίας έντασης μύτη με  έντονες αναφορές σε λεμόνι, μοσχολέμονο και λάιμ. Φρεσκοκομμένος ανανάς. Φύλλα ακακίας, αρμπαρόριζα(!) αλλά και λεμονόχορτο. Ορυκτή υπόσταση που φέρνει μνήμες από βρεγμένο βότσαλο. Στόμα ανάλογης έντασης με τα αρώματα να αναφέρονται με ιδιαίτερη συμπύκνωση. Λεμόνι, κίτρο κι ανανάς κυριαρχούν. Μια υφάλμυρη αίσθηση που μαζί με την τραγανή οξύτητα δημιουργούν έναν ακαταμάχητο συνδυασμό. Ένταση και νεύρο. Επίγευση μεσαίου μήκους.  Πολύ καλό! 88/100

Μερανύχτα Κυδωνίτσα, Κτήμα Γκόφα, 2019

Χρώμα λεμονί ανοιχτό, πρασινωπές ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης, η οποία παραπέμπει αρχικά σε γύρη, λευκά άνθη και κυδώνι. Θέλει χρόνο για να ανοίξει πλήρως το μπουκέτο, ωστόσο έπειτα το κρασί σε ανταμείβει. Νεράντζι, κίτρο και άγουρο ροδάκινο ξεδιπλώνουν περαιτέρω το φρούτο. Βοτανικές νύξεις φέρνουν μνήμες από πράσινο τσάι. Στόμα ανάλογης έντασης με το λεμόνι, το λάιμ και το κυδώνι να κυριαρχούν. Πορτοκάλι, μανταρίνι και νεράντζι ακολουθούν. Μια τροπική νότα που παραπέμπει σε ανανά. Ανεπαίσθητα λιπαρό, με τραγανή οξύτητα και μεσαίου μήκους επίγευση. Μια απολαυστική κυδωνίτσα! 87+/100

Ρομπόλα Ungrafted Vines, Σαρρής, 2019

Ρομπόλα αφιλτράριστη. Χρώμα χρυσοπράσινο ανοιχτό, θολό. Μύτη μεσαίας+ έντασης με αρχικές αναφορές σε λεμονανθούς, λάιμ, περγαμόντο και νεράντζι. Βοτανικές νύξεις στη συνέχεια που παραπέμπουν σε τσάι του βουνού (σιδερίτης) και άγριο φασκόμηλο. Ορυκτό φόντο που φέρνει μνήμες από βρεγμένη πέτρα. Στόμα ανάλογης έντασης με χαρακτηριστική συμπύκνωση. Περγαμόντο, σαγκουίνι και γλυκό κυδώνι στην παλέτα. Σε δεύτερο χρόνο βερίκοκο, λευκό ροδάκινο και κόκκινο μήλο (!). Κερήθρα. Νύξεις ορυκτού, μνήμες από άργιλο, άμμο. Υψηλή οξύτητα και μακρά μελένια επίγευση. Παραδόξως στις απλές ρομπόλες του Σαρρή ήμουν πιο γενναιόδωρος. Γνωρίζοντας καλύτερα τα κρασιά του, παρατηρώ ότι είναι πληθωρικά και πλούσια. Προσωπικά τις ρομπόλες τις θέλω κοφτερές και αυστηρές.  Όχι πως απογοητεύεσαι, κάθε άλλο, το αποτέλεσμα όπως και να έχει είναι εξαιρετικό. 89/100

Domaine Charles Joguet, Touraine Clos de la Plante Martin, 2016

Χρώμα ανοιχτό χρυσό, ανταύγειες πράσινες. Μύτη μεσαίας+ έντασης, η οποία βγάζει στην επιφάνεια πυρηνόκαρπα, μνήμες από λευκό ροδάκινο και πάστα βερίκοκο. Λάιμ και ξύσμα λεμόνι στη συνέχεια. Φόντο ορυκτό. Νύξεις από λευκό πιπέρι στην εξέλιξη.  Τέλος, μια υποψία από φύλλα δυόσμου. Στόμα ανάλογης έντασης και ιδιαίτερης συμπύκνωσης. Ξύσμα λάιμ, τάρτα λεμόνι καθώς και ώριμο ροδάκινο, αποξηραμένο βερίκοκο. Μέταλλο. Όγκος, υψηλής έντασης οξύτητα και νεύρο. Μεσαίου+ μήκους επίγευση. 88+/100

Luis Seabra Vinhos, Xisto Cru, 2017

Χρώμα σκούρο μπορντό, βυσσινί ανταύγειες. Μεσαίας+ έντασης μύτη, η οποία παραπέμπει σε βιολέτα και μωβ άνθη Ευκάλυπτος και κέδρος. Μια ιδέα από μελάνι. Μια υπόμνηση από ξηρούς καρπούς, κυρίως καρύδι. Πικάντικες νύξεις από μπαχάρι, κανέλα και μοσχοκάρυδο. Μούρο και μαύρο κεράσι δηλώνουν το δρούτο. Στόμα μεσαίας έντασης, πλούσιο. Συμπυκνωμένο και "ζεστό" φρούτο που αναφέρεται σε μαύρο κεράσι, άγριο βύσσινο και μούρο. Κανέλα και μοσχοκάρυδο επιμένουν. Σώμα μεσαίου+ όγκου, ζουμερές τανίνες με καλή δομή, μεσαίου+ μήκους επίγευση. 89/100

Domaine Bernard Gripa, Cerise, 2018

Χρώμα σκούρο μπορντό με βυσσινί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης με το γλυκό φρούτο να πρωταγωνιστεί. Βατόμουρο και κεράσι. Άχνη ζάχαρη. Κόκκινο πιπέρι, μοσχοκάρυδο και μπαχάρι. Ανάλογης έντασης στόμα. Μαύρο μούρο, μύρτιλο και μαρμελάδα βατόμουρο. Το πιπέρι και το μπαχάρι επιμένουν. Στρογγυλό κι ευκολόπιοτο. Ένα καλοφτιαγμένο, απολαυστικό καθημερινό ερυθρό. 86/100

Chateau Pas de L'Ane, Saint-Emilion Grand Cru, 2015

Χρώμα μπορντό μεσαίου βάθους, γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης, αιθέρια και ηδονιστική. Ζωικές νότες (όπως δέρμα) σε πρώτο πλάνο. Έντονες φυτικές αναφορές με τον ευκάλυπτο, το πεύκο και τη μέντα να πρωταγωνιστούν. Εξελίσσεται όσο το αφήνεις. Σημειώνω: Κρέας, ζαμπόν, αλλά και βούτυρο. Καπνός, φύλλα πούρου. Πυρίτιδα! Μαύρο μούρο και  βύσσινο. Στόμα μεσαίας έντασης με το φρούτο να βγαίνει στην επιφάνεια. Βύσσινο, μούρο και αποξηραμένο δαμάσκηνο. Οι φυτικές αναφορές προεκτείνονται: ευκάλυπτος, πεύκο και κέδρος. Μια αίσθηση λιπαρότητας (σκέφτεσαι: βούτυρο). Σώμα μεσαίου όγκου, καλογυαλισμένες τανίνες και καλή δομή, μεσαίου μήκους επίγευση. Μου άρεσε πολύ! 92+/100