Χρώμα ανοιχτό λεμονί με πρασινωπές ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης που παραπέμπει σε κυδώνι, φρέσκο λάιμ και ώριμο αχλάδι, ενώ σταδιακά αναπτύσσεται και ο φυτικός χαρακτήρας του οίνου με κύριες αναφορές το χαμομήλι και τη μαργαρίτα. Μια ιδέα από κακάο (;) επιμένει. Στόμα ανάλογης έντασης με το κυδώνι και το ώριμο πεπόνι να κυριαρχούν. Επίσης κάτι από κακάο στο στόμα. Μέτριας+ έντασης οξύτητα, υψηλός αλκοολικός βαθμός και κάπου εκεί χάνονται οι ισορροπίες. Είναι απορίας άξιο, καθώς ανατρέχω στο tag βατίστας, ότι και για το ασύρτικο του συγκεκριμένου παραγωγού έγραφα τα ίδια. Αν δεν έχεις το κατάλληλο σταφύλι, ποιος ο λόγος να φτιάχνεις λευκά με 14,5% vol. Θέλουν πιο περίπλοκα πράγματα αυτοί οι βαθμοί (άποψη). Επιπλέον είναι διαφορετικό πράγμα να δοκιμάζεις ένα κρασί ενδεικτικά (θα έλεγα με είχε εντυπωσιάσει σε μια οινογευσία) κι άλλο πράγμα να έχεις τη φιάλη στην κατοχή σου και να.. συμποσιάζεσαι με αυτήν. Πίνεται σε ποτήρι Βουργουνδίας. 86/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου