Στο τραπέζι ενός φίλου το ξαναδοκίμασα: Χρώμα ρουμπινί διαυγές, ανταύγειες γκρίζες. Μύτη μεσαίας έντασης με ξεκάθαρες αναφορές σε φρούτα του δάσους, μαύρο μούρο, βατόμουρο και άγριο κεράσι. Νότες βανίλιας στη συνέχεια, ένα απαλό άγγιγμα καπνού και μια υποψία φυτικότητας που παραπέμπει σε κέδρο. Στόμα ανάλογης έντασης με το φρούτο σε καλή συμπύκνωση. Μούρο, άγριο κεράσι, σταφίδα σε κονιάκ αλλά και λίγο μοσχοκάρυδο. Στο τέλος μια ιδέα από ζαχαροκάλαμο και γλυκόριζα. Σώμα μεσαίου όγκου, βελούδινες και απλές τανίνες, μεσαίου μήκους επίγευση. Ευκολόπιοτο και 'στρογγυλό' κρασί ικανοποιητικής συμπύκνωσης που μιμείται μια μεσαία ετικέτα Bordeaux. Πέρα από την απόλαυση δεν έχει τίποτε άλλο να προσθέσει. 88/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου