Χρώμα βαθύ γκρενά με κεραμιδί πινελιές, λαμπερό. Μύτη μεσαίας+ έντασης που κερδίζει τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή. Νοτισμένο χώμα, ξερά φύλλα- φθινόπωρο. Ξύλο: δρυς! Ντομάτα και αποξηραμένα βότανα. Το φρούτο εκφράζεται με νότες από μαύρο κεράσι, μούρο και δαμάσκηνο. Στη συνέχεια νύξεις από κέδρο και πεύκο. Φύλλα δάφνης και λευκό πιπέρι. Καβουρδισμένοι ξηροί καρποί. Μετά από αυτή την πληθωρική μύτη, τη σκυτάλη παίρνει το στόμα. Ένταση ανάλογη, το φρούτο βρίσκει χώρο να εκφραστεί. Μαύρο κεράσι, ώριμο μούρο και καραμελωμένη φράουλα. Δρυς και καπνός. Σώμα μεσαίου όγκου, υπέροχες τανίνες τόσο-όσο, ισορροπία και δομή. Μεσαίου+ μήκους επίγευση. Το merlot τιθασεύει το ξινόμαυρο δημιουργώντας ένα ελκυστικό μπουκέτο. Σχεδόν τέλειο, σε βαθμό που να με κάνει να αναρωτιέμαι για το τι είδους κρασιά μου αρέσουν. Μάλλον ψάχνω -όχι για το ελάττωμα- όσο για την ατέλεια, για το στοιχείο που θα αφήσει το σημάδι του στο χρόνο, αυτό που μετά από πολύ καιρό θα με κάνει να επανέρχομαι και να επανεξετάζω- το σημείο όπου θα είναι ο πόλος για νέες ανακαλύψεις, κάθε φορά και ξανά, γιατί πάντα θα υπάρχει κάτι το απροσδιόριστο και το ασαφές, κάτι που θα γεννά ερωτηματικά και θα σε θέλγει ταυτόχρονα. 91+/100, πάραυτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου