Επιστέφτηκα το καλοκαίρι που πέρασε το κτήμα Κουρτέση. Βρίσκεται σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία στα Υψηλού με προνομιακή θέα στη Χώρα. Το συγκεκριμένο κρασί το δοκίμασα αρκετές φορές πριν αποπειραθώ να γράψω κάτι σχετικά με αυτό. Δεν κάνω διαφήμιση ούτε δυσφημώ κανέναν από αυτό εδώ το blog, απλά κρατώ προσωπικές σημειώσεις και τις κοινοποιώ καταγράφοντας τη προσωπική μου γνώμη από τα κρασιά που δοκιμάζω. Είναι πλέον ξεκάθαρο αυτό τόσα χρόνια. Παρά λοιπόν την όποια αλληλεπίδραση με τους συγκεκριμένους, πολύ συμπαθείς ανθρώπους θα προσπαθήσω να περιγράψω, χωρίς περιστροφές, το ποτό που γεύτηκα. Πρόκειται για την ποικιλία μαυροτράγανο από αμπέλια ηλικίας 10-15 ετών (έτσι μου είπαν) οργανικής καλλιέργειας. Στο ποτήρι θέλει χρόνο για να ξεδιπλώσει το χαρακτήρα του, πολύ σημαντικό αυτό. Το χρώμα του είναι ρουμπινί μεσαίου βάθους με γκρίζο μηνίσκο. Η μύτη έχει μεσαία ένταση και παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον. Φυτικές νύξεις που παραπέμπουν σε κέδρο και πεύκο συμπλέκονται με καπνικές νότες και μια ιδέα από κακάο. Μνήμη από ανοιχτό κουτί πούρων, μια μακρινή υπόμνηση από δέρμα. Η βιολέτα θέλει το χρόνο της, ίσως και το νυχτολούλουδο. Κεράσι, μούρο και βύσσινο επισημαίνουν το φρούτο. Πικάντικες αναφορές που παραπέμπουν σε στικ βανίλιας και μαύρο πιπέρι. Στόμα ανάλογης έντασης όπου το φρούτο ξεπροβάλλει ζουμερό. Κεράσι, βύσσινο, ζαχαρωμένο βατόμουρο, φραμπουάζ και φράουλα. Νύξεις από σοκολάτα και πιπεράτη στίξη. Σώμα μεσαίου όγκου, βελούδινες τανίνες, επίγευση μεσαίου μήκους. Εν ολίγοις είναι ένα μεσαίου εκτοπίσματος κρασί με αρκετά καλές προοπτικές να εξελιχθεί στο μέλλον. Σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν δικαιολογεί την τιμή του (το βρήκα από 26 ως 30 ευρώ σε λιανική, ενώ στο κτήμα 15 ευρώ σε χονδρική). Λιανικώς θα έπρεπε να πωλείται στην τιμή της χονδρικής, θα ήταν λογικότερο και σαφώς πιο τίμιο. Άλλωστε πόσες οινοποιήσεις έχουν γίνει; Το αμπέλι είναι ακόμη νεαρό. Θετικό ότι το νησί της Άνδρου βγαίνει σιγά σιγά στο οινικό προσκήνιο. Μόνο επαίνους έχω για την όλη προσπάθεια των ανθρώπων του κτήματος, το οποίο, πολύ ορθά, καταπιάνεται με γηγενείς κυκλαδίτικες ποικιλίες όπως το μαυροτράγανο, το μανδηλάρι, το ποταμίσι. Δε γνωρίζω αν έχει βγει κι εκτός νησιού της Άνδρου, πολύ αμφιβάλω, στο μέλλον ελπίζω να γίνει αλλά, τονίζω ακόμη μια φορά, η τιμή του είναι δυσανάλογη. Προσπαθώ να καταλάβω το γιατί, σκέφτομαι περί στρεμματικών αποδόσεων, παραγωγής, ωστόσο και πάλι, αν κάποιος δε θέλει να κάνει κρασί για την παρέα του και επιθυμεί να το βγάλει προς τα έξω, τότε θα πρέπει η τιμή να ανταποκρίνεται στην αξία του κρασιού. Ίσως σε μερικά χρόνια, με τα αμπέλια σε μεγαλύτερη ηλικία, να έχουμε άλλα δεδομένα κι ένα πιο μεστό κρασί, τώρα όμως έχουμε ορισμένα πολύ θετικά δείγματα για μια πολλά υποσχόμενη πορεία που αφορά στο μέλλον. Στο μέλλον, όχι στο τώρα. 88+/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου