Από που να ξεκινήσω, αλήθεια; Αρχικά με τα οργανοληπτικά. Χρώμα χρυσό μετρίου βάθους με γκριζοπράσινες ανταύγειες, λαμπερό. Μύτη μεσαίας+ έντασης που φέρει ατόφια τη μνήμη της γης. Σπίρτο, τσακμάκι, ελαφρόπετρα, βασάλτης, χώμα καμένο - όλα μαζί ταυτόχρονα, ξεχωριστά μα συνάμα αδιαχώριστα, σε μήκος μα και σε μάκρος, σε ύψος και σε βάθος. Το κρασί θυμάται τη λάβα, την πυρκαγιά. Πίνεις φωτιά σε κάθε σου γουλιά, πίνεις την έκρηξη από τα σωθικά της γης, πίνεις τον χρόνο. Η όσφρηση ονειρεύεται τη θάλασσα από κάτω σου: αρμύρα και ιώδιο. Το φρούτο ξεπροβάλλει διακριτό μέσα σε όλη αυτή την πανδαισία: λάιμ και ξύσμα εσπεριδοειδών. Κάπου στην πορεία συναντάς και άγρια βότανα. Μια ιδέα από φασκόμηλο και σιδερίτη, καθώς και από ρίγανη. Στόμα εκρηκτικό. Μαύρο ορυκτό, πυρίτιδα, δυναμίτης. Το φρούτο ξεπροβάλλει αμήχανα. Λίγο πορτοκάλι, μους λεμονιού, νότες από γκρέιπφρουτ και πικρές φλούδες εσπεριδοειδών. Μια ιδέα από οξειδωμένο μέταλλο. Αν ήταν Riesling θα χόρευε ροκ. Όγκος, βάθος, πυκνότητα. Κοφτερή, μεταλλική οξύτητα και μεγάλου μάκρους επίγευση. Η φιάλη του 17' καταναλώθηκε στον τόπο καταγωγής του. Στη γευσιγνωσία του Κτήματος Αργυρού δοκιμάστηκε και η σοδειά του 19', η οποία άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Η σοδειά του 18' (μια φιάλη) κοιμάται στο συντηρητή μου. Είμαι εξαιρετικά περίεργος να το δοκιμάσω με τουλάχιστον 8 χρόνια στην πλάτη, αν δεν μπω στον πειρασμό νωρίτερα. 94/100
Με θέα από την Οία
Στο Κτήμα Αργυρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου