Σε επανάληψη (για την εμπέδωση) η σοδειά του 2020, δύο χρόνια μετά. Οι εντυπώσεις όσον αφορά τα οργανοληπτικά είναι οι ίδιες, αν και φυσικά κάθε φορά που που πίνεις το χυμό σε ξεχωριστό περιβάλλον, έχεις διαφορετικές προσλαμβάνουσες. Πράγμα που επηρεάζει και την κρίση σου. Ακόμη και η μουσική παίζει ρόλο. Η παρέα. Η θέα που έχεις. Η ψυχολογική σου κατάσταση. Το κρασί δεν φτιάχτηκε για να καταναλώνεται σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα. Δεν το πίνεις μες στη σιωπή, με ένα χαρτί κι ένα στυλό στο χέρι. Βέβαια, σε κάθε άλλη περίπτωση, υπονομεύεται η συνθήκη της σωστής αξιολόγησης. Σύμφωνοι! Ξεκαθαρίζω πως είμαι οινόφιλος, όχι κριτικός κρασιού. Στο blog αυτό κρατώ σημειώσεις (ημερολογιακού χαρακτήρα) από τις εντυπώσεις μου για τα διάφορα κρασιά που δοκιμάζω. Περισσότερο για μένα. Σαν ένα αποτύπωμα. Όλα αυτά τα κρασιά τα έχω πιει, τα έχω απολαύσει. Δεν έχω δίπλα μου πτυελοδοχείο.
Πάω στο ζητούμενο. Το χρώμα στο ποτήρι είναι σκούρο βυσσινί με ιώδεις ανταύγειες. Ολόφρεσκο φρούτο στη μεσαίας έντασης μύτη. Μούρο, φραμπουάζ, κράνμπερι, κεράσι - ένα όμορφο μπουκέτο. Στη συνέχεια νοτισμένο χώμα. Βοτανικές νύξεις, λίγο από βιολέτα, λίγο από μαύρο τσάι. Μελάνι στην εξέλιξη. Μια ιδέα από μαύρο πιπέρι. Τέλος μια μακρινή υπόμνηση από φύλλα ελιάς. Στόμα από τη μία ντελικάτο, από την άλλη σαρκώδες. Το φρούτο πλημμυρίζει τον ουρανίσκο με ιδιαίτερη φρεσκάδα και αξιοσημείωτη συμπύκνωση. Αναφέρω: μαύρο μούρο, φραμπουάζ, άγριο κεράσι, ακάι μπέρι, μύρτιλο, μικρόρωγα φρούτα του δάσους. Επίμονες αναφορές σε πικρή σοκολάτα και κακάο στη συνέχεια. Μπαχαρένιες νότες που παραπέμπουν σε μαύρο πιπέρι. Μεσαίος όγκος, λιπαρότητα, τανίνες ζουμερές (θέλουν συνοδεία), επίγευση μεγάλου μήκους. Εννιά μήνες βαρέλι, όπως αναγράφεται - θεωρώ πως είναι αριστοτεχνική η χρήση του. Θα απέχω από την πρώτη μου αξιολόγηση και θα βάλω ένα 90/100. Θεωρώ πως είναι ένα πολύ νόστιμο ερυθρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου