Μετά από χρόνια ξανασυνάντησα τον Διάπορο. - Το χρώμα στο ποτήρι είναι σκούρο μπορντό. Η μύτη έχει υψηλή ένταση. Γλυκό βαρέλι, διακριτό αλλά ευγενές, παραπέμπει σε δρυ και σε αρωματικό ξύλο (σανταλόξυλο;). Ζωικές νύξεις, σχεδόν σε πρώτο χρόνο, φέρνουν μνήμες από δέρμα και κρέας. Φυτικές αναφορές με έντονη την παρουσία της βιολέτας. Ντοματάκι κονφί αλλά και δαφνόφυλλο σε δεύτερο χρόνο (το ξινόμαυρο είναι εδώ). Άγριο κεράσι και μαύρο μούρο στην εξέλιξη. Στόμα υψηλής έντασης. Το φρούτο ξεπροβάλλει με ιδιαίτερη συμπύκνωση. Φρούτα του δάσους, μούρο και λικέρ κεράσι. Νότες από κακάο και σοκολάτα στη συνέχεια. Σώμα μεσαίου όγκου, υψηλή οξύτητα και τανίνες που διψούν για αίμα. Επίγευση μεγάλου μήκους. Με υψηλής συμπύκνωση και με μακρά παραμονή στο βαρέλι (πράγματα που είναι έξω από τις προτιμήσεις μου). Ενδείκνυται για ειδικές περιστάσεις και με ιδιαίτερα πιάτα. 90/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου