Ανοιχτό λεμονί, κρυστάλλινο χρώμα. Μύτη μεσαίας έντασης, η οποία "ανοίγει" το μπουκέτο της σταδιακά. Αρχικά το terroir: ρινίσματα μετάλλου, αλμύρα, καπνικές νότες, πυρίτιδα. Μετά διακρίνονται αρώματα από άνθη λεμονιάς και πορτοκαλιάς. Το εσπεριδοειδές παραμονεύει, δίνει αιθέρα και φλούδα ακόμα. Βοτανικές νύξεις στην εξέλιξη που παραπέμπουν σε πράσινο τσάι και άγριο φασκόμηλο. Στόμα γεμάτο, και μεστό, με ιδιαίτερη ποικιλία και συμπύκνωση στα εσπεριδοειδή. Γύρω από ένα ορυκτό πυρήνα που παραπέμπει σε βρεγμένο βότσαλο περιστρέφονται το πορτοκάλι, το γκρέιπφρουτ, το κυδώνι και το νεράντζι. Τα άγρια βότανα σιγοντάρουν διακριτικά. Έπειτα από χρόνο έρχεται μακρινή ιδέα από ανατολίτικα μπαχαρικά (ίσως βανίλια και κύμινο;). Υψηλή οξύτητα, μεταλλικότητα και εξαιρετικό ραφινάρισμα. Επίγευση μεγάλου μήκους. Ντελικάτο, υψηλής ποιότητας ασύρτικο. Είχα πρόσφατα δοκιμάσει τη σοδειά του 2019 (στο πόδι όμως, χωρίς να κρατήσω σημειώσεις), η οποία μου θύμισε έντονα riesling. Θεωρώ πως θα εξελιχτεί προς το καλύτερο στα επόμενα χρόνια. Τώρα: 92/100.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου