Domaine du Pegau 'Selection Laurence Feraud' Chateauneuf-du-Pape, 2014

Χρώμα ρουμπινί μεσαίου βάθους, λαμπερό με γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης που σε πρώτο χρόνο φέρνει στην επιφάνεια το βοτανικό και φυτικό της χαρακτήρα: θυμάρι, δεντρολίβανο, ρίγανη καθώς και κέδρος και πευκοβελόνες. Μαύρο τσάι στη συνέχεια αλλά και μανιτάρι τρούφα. Μαύρο πιπέρι και αστεροειδής γλυκάνισος προσδίδουν πικάντικες νότες. Μαύρο κεράσι και μούρο επισημαίνουν το φρούτο. Μια αίσθηση από αμύγδαλο στο τέλος. Στόμα ανάλογης έντασης όπου το φρούτο βγαίνει στο προσκήνιο. Άγριο κεράσι, βύσσινο και μούρο συνδιαλέγονται στην παλέτα, συνεπικουρούμενα από πικάντικες νότες που προσδίδουν η κανέλα και τα σπασμένα πιπέρια. Εξαιρετική ισορροπία και ραφινάρισμα. Μεσαίου+ όγκου σώμα, τανίνες στιβαρές και καλοδομημένες που απαιτούν πάραυτα συνοδεία, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Ένα κομψό και απολαυστικό du Pape για να κλείσει η χρονιά με τον αγαπημένο Ροδανό! 92/100

Μοσχοφίλερο Ροζέ, Μορόπουλος, 2018

Ένα ευχάριστο μοσχοφίλερο σε ροζέ οινοποίηση. Χρώμα σομόν ανοιχτό και λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης με αναφορές στα τυπικά αρώματα του μοσχοφίλερου: τριαντάφυλλο, γαρύφαλλο, ροδόνερο, προελαύνουν. Νότες άγουρης φράουλας, ροδιού και κόκκινου κερασιού επισημαίνουν το φρούτο. Ανάλογης έντασης στόμα όπου προεκτείνει τα αρώματα της μύτης. Η κάπως κρεμώδης υφή σε κάνει να σκεφτείς κρέμα ζαχαροπλαστικής. Απαλό κι ευκολόπιοτο, με σχετικά τονισμένη οξύτητα, είναι ένα απολαυστικό ροζέ που κάλλιστα πίνεται και σαν απεριτίφ. 86+/10

Castell' in Villa, Chianti Classico Riserva, 1993

Ακόμη ένα Chianti Classico Riserva από αυτό το ιστορικό οινοποιείο της Τοσκάνης. Στα 27 του έτη ήταν ένα ερωτηματικό. Εν τέλει απέδειξε πως είχε ακόμα δυναμική αλλά και φινέτσα, κρατώντας μας συντροφιά στο γιορτινό τραπέζι, βγάζοντάς τα πέρα μάλιστα με ένα αγριογούρουνο στη γάστρα. Μύτη μεσαίας έντασης όπου τα πρωτογενή αρώματα του ώριμου σύκου φανερώνουν την κλάση του. Βανίλια, ξύλο (δρυς) και νοτισμένο χώμα. Κεράσι, μούρο και σταφίδα επισημαίνουν το φρούτο. Λικέρ σοκολάτας στη συνέχεια. Μοσχοκάρυδο αλλά και κόκκινο πιπέρι προσδίδουν πικάντικες νότες. Στόμα ανάλογης έντασης όπου ο χρόνος τού έχει αφαιρέσει τη σπιρτάδα. Κεράσι και μούρο επιμηκύνουν την αίσθηση του φρούτου. Μεσαίου όγκου σώμα, αισθητό αλκοόλ, τανίνες που έχουν μαλακώσει αρκετά πια, μεσαίου μήκους επίγευση. Μια μεσόκοπη, αρκετά γοητευτική κυρία που δεν έχει χάσει ακόμη την κομψότητα και τη φινέτσα των νιάτων της! 88+/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2019/11/castell-in-villa-chianti-classico.html

Castell' in Villa, Chianti Classico Riserva, 1975

Εδώ δεν έχεις να πεις πολλά: Μια φιάλη που διασώθηκε έπειτα από τόσα χρόνια, ένα συνομήλικο κρασί (44 ετών!!) που, αν και γερασμένο, ακόμα ζει. Ό,τι του απομένει να δώσει, το δίνει: Μια μακρινή ανάμνηση από βατόμουρο στη μύτη, γήινες νότες στο στόμα που σε κάνουν να σκεφτείς μανιτάρι και νωπό σιτάρι.  Δεν περνάω στα οργανοληπτικά, δεν του αξίζουν. Ένας κομψός παππούς που σου διηγιέται μια ιστορία παλιά. Τον γεύεσαι και συλλογιέσαι: γη. Όλα από εκεί κατάγονται κι όλα εκεί καταλήγουν. Τέτοια γεύση θα έχει μάλλον κι ο χρόνος. Τον γεύεσαι κι αναρωτιέσαι: Άραγε πως να έμοιαζε αυτός ο παππούς στα νιάτα του; Η νιότη και το γήρας. Ο χρόνος.

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2019/11/castell-in-villa-chianti-classico.html

Λημνία Γη Ερυθρός, Κτήμα Χατζηγεωργίου, 2015

Στη Λήμνο το λένε Καλαμπάκι, ωστόσο αυτό το νησί έδωσε το όνομα στο σταφύλι. Χρώμα σκούρο ερυθρό, λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης αρκετά "πικάντικη", καθώς αρώματα από πολύχρωμα πιπέρια, κανέλα και μοσχοκάρυδο ξεπηδούν από το ποτήρι. Βοτανικότητα που παραπέμπει σε μέντα και καμφορά (!). Κεράσι και βύσσινο επισημαίνουν το φρούτο. Στόμα ανάλογης έντασης με κύριες αναφορές το κεράσι, το βύσσινο και τη μαρμελάδα φράουλα. Πιπεράτο πάραυτα, ωστόσο, καθώς το κρασί αλλάζει με το χρόνο, το ώριμο κόκκινο φρούτο επιμένει στο στόμα. Σώμα μεσαίου όγκου, τανίνες που καταλήγουν να είναι αρκετά μαλακές, μεσαίου μήκους επίγευση. Φινετσάτο, αν και όχι το καλύτερο λημνιό που έχω δοκιμάσει. 85/100

Μοσχόπολις 8, 2017

Χρώμα σομόν προς ροζ, λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης που αρχικά φέρνει μνήμες από αγριολούλουδα αλλά και τριαντάφυλλο. Μήλο φιρίκι κι άγουρη φράουλα. Φρέσκια ντομάτα και φρυγανισμένο ψωμί στο τέλος. Ανάλογης έντασης στόμα όπου το ξινόμαυρο κάνει έντονη την παρουσία του. Μαρμελάδα ντομάτας και πατέ ελιάς συνδιαλέγονται με την άγουρη φράουλα, το ρόδι  (γρεναδίνη;) και το κίτρινο κεράσι. Μια υποψία από καραμέλα βουτύρου στο τέλος. Οξύτητα αλλά κι ευδιάκριτη τανικότητα, θα θέλει ίσως κάτι λιπαρό ή/και λαδερό δίπλα του. Επίγευση μακρά. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι ένα ανάλαφρο ροζέ που πίνεται σαν απεριτίφ. Ενδιαφέρον! 88/100

Οινοποιείο Πατιστής, Ασύρτικο Barrel Fermanted, 2018

Ξανθό ανοιχτό χρώμα με χρυσαφένιες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης που προδίδει βαρέλι, καθώς αρώματα βανίλιας και μπισκότου μπαίνουν σε πρώτο πλάνο, συνεπικουρούμενα από νότες λάιμ και πορτοκαλιού. Στόμα μεσαίας+ έντασης, αρκετά πληθωρικό. Μπισκότο, κακάο, βανίλια αλλά και μους λεμόνι, πορτοκάλι και κουμκουάτ σε πρώτο χρόνο. Στη συνέχεια ζαχαρωμένο βερίκοκο, κακάο και καραμέλα βουτύρου. Τζίντζερ (!), νύξεις από πράσινο τσάι αλλά και ανθόμελο. Όγκος, λιπαρότητα, μέτριας+ έντασης οξύτητα, αισθητό αλκοόλ, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Σε σχέση με πολλά "βαρελάτα" εδώ υπάρχει χώρος στο φρούτο να εκφραστεί. Ωστόσο αυτά τα κρασιά τείνουν να μην έχουν χαρακτήρα, αν και απολαυστικά. Δεν γίνεται λόγος για τοπωνύμιο, ούτε καν για το σταφύλι (αν μου έλεγαν ότι πίνω chardonnay, δεν θα είχα καμία αμφιβολία). Ένα "συν" στο ότι είναι αρκετά πληθωρικό. 87+/100

Γκλίναβου Παλιοκαιρίσιο, 2018

Βαθύ πορτοκαλί χρώμα με καφέ ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης, ελαφρώς οξειδωμένη, η οποία παραπέμπει σε σκουριά και ρινίσματα σιδήρου. Αποξηραμένο βερίκοκο, μέλι αλλά και νύξεις φρέσκιας ντομάτας. Καβουρδισμένοι ξηροί καρποί σε δεύτερο χρόνο. Στόμα ανάλογης έντασης με κύριες αναφορές τη μαρμελάδα βερίκοκο, τη φλούδα πορτοκαλιού καθώς και την καραμέλα βουτύρου. Ο ελαφρύς αφρισμός τονίζει τον αρωματικό χαρακτήρα του. Αισθητή οξύτητα και νεύρο. Παλιάς κοπής, ρουστίκ, με τον τρόπο που οινοποιούσαν οι παππούδες στην επαρχία. Αναπάντεχα ευχάριστη έκπληξη, μοναδικό μες στην ιδιαιτερότητά του.. Κες κε σε prosecco τώρα; 87/100

Dona Silvina, Petit Verdot Reserva, 2015

Χρώμα σκούρο βυσσινί προς μπορντό.  Μύτη ντροπαλή που φέρνει στην επιφάνεια πολύχρωμα άνθη και μωβ λουλούδια, προεξάρχουσας της βιολέτας. Βύσσινο και κεράσι συμπληρώνουν το μπουκέτο. Υπέροχο στο στόμα, με βελούδινη υφή και εξαιρετικό ραφινάρισμα. Μεσαίας+ έντασης αρώματα σοκολάτας γάλακτος και βουτύρου. Βύσσινο, μούρο και μαρμελάδα κεράσι δίνουν έμφαση στο φρούτο. Στικ βανίλιας αλλά και μια ιδέα από μαύρο τσάι στο τέλος. Σώμα μεσαίου+ όγκου, μεταξένιες τανίνες, λιπαρότητα που το πάει σε άλλη διάσταση, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Εντυπωσιακό στο στόμα και γενικώς πολύ καλό το νεοκοσμικό! Θα το παρακολουθώ. 92/100

Σαντορίνη, Αργυρός, 2018

Χρώμα χρυσόξανθο λαμπερό. Εμφατική μύτη μεσαίας+ έντασης που προσφέρει απλόχερα άνθη πορτοκαλιάς και φρεσκοκομμένα λεμόνια. Κιμωλία και τέφρα σε σχεδόν πρώτο χρόνο υπενθυμίζουν το τοπωνύμιο. Μια ιδέα από χαμομήλι στο τέλος καθώς και από ξερά βότανα. Στόμα με ένταση κι εκτόπισμα. Στην παλέτα το πορτοκάλι, το κουμκουάτ, το γκρέιπφρουτ και το λεμόνι έχουν ανοίξει παρτίδες. Σε δεύτερο χρόνο πράσινο μήλο. Αλάτι που φέρνει στο μυαλό θαλασσινή αλμύρα. Όγκος, υψηλή οξύτητα, τραγανότητα και μακράς διάρκειας επίγευση. Τι άλλο θέλεις; 91/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/search?q=%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82

Les Hauts de Lynch-Moussas, Haut-Medoc, 2016

Χρώμα σκούρο μπορντό, γκρενά ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης, η οποία εξελίσσεται διαρκώς συν τω χρόνω. Άφθονο φρούτο αρχικά, με κύριες αναφορές το βατόμουρο, το μαύρο μούρο, το αγριοκέρασο και το κασίς. Στικ βανίλιας στη συνέχεια. Πικάντικες νότες με μαύρο πιπέρι, μοσχοκάρυδο αλλά και αστεροειδή γλυκάνισο. Κάπου σημειώνω μαχλέπι (;)! Μια μακρινή ιδέα από μαύρο τσάι. Κακάο ως τελευταία αναφορά. Στόμα ανάλογης έντασης όπου προεξέχει το φρούτο της μύτης. Μπαχάρι και γλυκόριζα. Μεσαίου+ όγκου σώμα, σχετικά  μαλακές τανίνες (κρατάνε ωστόσο ακόμη τα μπόσικα), μεσαίου μήκους επίγευση. Την άποψη μου για τα Bordeaux την έχω καταθέσει. Είναι ανυπόφορα τέλεια οργανοληπτικά (για τα γούστα μου), πολύ "στρογγυλά" για τον ουρανίσκο μου και αυτό ανοίγει μια άλλη κουβέντα, σχετικά με το τι θεωρώ εν τέλει ωραίο γενικά αλλά και ειδικότερα στην όποια οινοκριτική μου. Όπως και να έχει, αν και υπάρχει μια θάλασσα από καλά Bordeaux σε προσιτή τιμή που για διάφορους λόγους δεν κάνουν το δρομολόγιο προς Ελλάδα, θα πρέπει να διαθέσει ένας έμπειρος ουρανίσκος αρκετά χρήματα προς αναζήτηση της οινικής συγκίνησης σε αυτά τα εδάφη. Οι δευτεροτρίτες ετικέτες παίρνουν την αντίστροφη πορεία: με λιγότερα βαλάντια διανύουν την απόσταση από την αληθινή συγκίνηση έως την απλή απόλαυση. Και ιδού λοιπόν: ένα σχεδόν αψεγάδιαστο, απολαυστικό κρασί το οποίο αξιολογείται με 88/100!

Sono Montenidoli Tradizionale, Vernaccia di San Gimignano, 2018

Αγαπημένο κρασί που μου αρέσει να πίνω αυτή η vernaccia του Sono Montenidoli. Λαμπερό χρυσό χρώμα. Μύτη μεσαίας+ έντασης η οποία θέλει χρόνο για να ανοίξει μα που στο τέλος σε ανταμείβει. Λευκά λουλούδια, κυδώνι κι ανανάς. Ωμό αμύγδαλο. Ξύσμα λεμονιού. Βερίκοκο και λευκό ροδάκινο. Άνθη χαμομηλιού και αρμπαρόριζα. Στόμα ανάλογης έντασης. Πικρολέμονο, κυδώνι, βερίκοκο και πικραμύγδαλο. Ορυκτές νύξεις (κιμωλία;). Μια ιδέα από χαμομήλι στο τέλος. Όγκος και μέτριας+ έντασης οξύτητα. Μια ιδέα λιπαρό αλλά και τραγανό. Υπέροχη υφή και ραφινάρισμα. Μεσαίου+ μήκους επίγευση. Άλλο πράγμα η αξιολόγηση κι άλλο οι συμπάθειες. 90/100 και είναι λατρεμένο!

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2017/06/montenidoli-tradizionale-vernaccia-di.html

Athina, Νάουσα, 2014

Χρώμα ρουμπινί λαμπερό. Μεσαίας+ έντασης μύτη με έντονες γήινες νότες. Φρέσκια ντομάτα, αλλά και ντοματοπελτές, ελιά και δάφνη συνεπικουρούμενα από νοτισμένο χώμα και τρούφα επισημαίνουν εμφατικά το τυπικό της ποικιλίας. Μαύρο μούρο και αγριοκέρασο σε δεύτερο χρόνο. Στόμα μεσαίας έντασης με τη ντομάτα αλλά και την πικρή ελιά να κυριαρχούν. Σώμα μεσαίου όγκου, στιβαρές τανίνες (ζητούν συνοδεία), μεσαίου μήκους πικρούτσικη επίγευση. 87/100

Musita 'Regieterre', Zibibbo, 2018

Χρώμα χρυσοπράσινο λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης, καθόλου φειδωλή στο να σκορπίζει αρώματα από λευκά λουλούδια, άνθη πορτοκαλιάς, τριανταφυλλιάς και γιασεμιού. Νεκταρίνι και ανανάς. Στόμα που παίρνει τη σκυτάλη δίνοντας έμφαση στο φρούτο. Πυρηνόκαρπα, τροπικά και εσπεριδοειδή συνδιαλέγονται στην παλέτα: Βερίκοκο, νεκταρίνι, μάνγκο, ανανάς, πορτοκάλι και μανταρίνι. Δροσιστικό και ευκολόπιοτο, με ήπια οξύτητα και μεσαίου μήκους επίγευση. Ένα ευχάριστο μοσχάτο από την Σικελία. 85+/100

Sono Montenidoli "Il Garrulo", Chianti Colli Senesi, 2017

Χρώμα μπορντό μεσαίου βάθους, γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης με το βύσσινο και το βατόμουρο σε πρώτο φόντο. Φυτικές νότες παραπέμπουν σε δεντρολίβανο, θυμάρι κι ευκάλυπτο. Μια ιδέα από μοσχοκάρυδο. Ανάλογης έντασης στόμα με το βατόμουρο, τη φράουλα και τα μικρόρωγα φρούτα του δάσους να προεξέχουν. Κανέλα και μοσχοκάρυδο δίνουν μια πικάντικη διάσταση. Σώμα μεσαίου όγκου, ζουμερές τανίνες, μεσαίου μήκους επίγευση. 87+/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2017/10/sono-montenidoli-chianti-colli-senesi.html

Δυο Ελιές, Κυρ-Γιάννη, 2016

Χρώμα σκούρο μπορντό με βυσσινί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης με ζωικές αναφορές σε πρώτο χρόνο. Αδρές νότες από άγριο κεράσι, βύσσινο και μαύρο μούρο. Σε δεύτερο χρόνο πελτές ντομάτας, πιπέρι και κανέλα. Μεσαίας έντασης στόμα με το κεράσι και το μούρο να προεξέχουν. Ντομάτα και κανέλα ακολουθούν. Μεσαίου όγκου σώμα, καλή τανική δομή, μεσαίου μήκους επίγευση. 86+/100

Castell' in Villa, Chianti Classico, 1996

Χρώμα σκούρο βυσσινί με κεραμιδί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης με αναφορές σε λικέρ κεράσι, μούρο και κονιάκ. Ξύλο, φλοιός από δέντρο. Τα χρόνια δεν έχουν εξασθενίσει το φρούτο, κάθε άλλο,- έχουν ωστόσο τονίσει το αλκοόλ και την ξυλώδη διάσταση. Στόμα ανάλογης έντασης. Λικέρ κεράσι, σταφίδα βουτηγμένη σε κονιάκ, μαρμελάδα μούρο. Σε δεύτερο χρόνο νότες από κακάο. Σώμα με όγκο, με τανίνες που μαλάκωσε όμορφα ο χρόνος, μεσαίου+ μήκους επίγευση. 23 χρόνια μετά (μια ολόκληρη ζωή δηλαδή) κι αυτό το Chianti αντέχει να προσφέρει απόλαυση αλλά και οινική συγκίνηση. Η ηλικία του δεν το θέλει πολύπλοκο, του δίνει ωστόσο εκτόπισμα και χαρακτήρα. Και τώρα, έπειτα από τόσα χρόνια, με εκβιάζει να το βαθμολογήσω, αν και σπάνια το κάνω σε σοδειές τόσο πίσω στο χρόνο.. 88/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2017/02/castell-in-villa-chianti-classico-2012.html