Χρώμα λεμονοπράσινο ανοιχτό και σχετικά θολό. Μύτη μεσαίας έντασης που φωνάζει λευκό ορυκτό. Έντονες μνήμες από κιμωλία, αμμόλιθο και βρεγμένο βότσαλο. Μια μακρινή ιδέα από ξύσμα λεμονιού σε δεύτερο χρόνο και ίσως κάτι ακαθόριστα πράσινο (σπαράγγι;). Στόμα νευρώδες το οποίο αφήνει λίγο περισσότερο χώρο στο φρούτο να εκφραστεί. Λεμόνι, λάιμ, καθώς και λευκό ροδάκινο και ανανάς στην παλέτα. Ορυκτό και μίνεραλ φόντο που παραπέμπει σε τριμμένη πέτρα και χαλίκι. Τραγανή οξύτητα μέτριας+ έντασης και μεσαίου μήκους επίγευση. Με τόσο ορυκτό και νεύρο αυτό το ξαδερφάκι των Sancerre δύσκολα θα μπορούσε να μη μου αρέσει. 88/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου