Δεν ξέρω τι όνειρο έβλεπα όταν είχα πρωτοπιεί αυτό το καταπληκτικό κρασί. Κοιτάζοντας τις παλιές μου σημειώσεις απορώ με την αξιολόγησή μου. Το ξαναλέω: Η αίσθηση που αποκτάς για αυτό που πίνεις έχει να κάνει με τη στιγμή, με τη συγκυρία. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η συγκέντρωση που έχεις κατά τη διάρκεια της οινοποσίας. Σε κάθε περίπτωση το κρασί αγαπά τις χαλαρές κουβέντες και την απαλή μουσική. Στο δια ταύτα τώρα: Στο ποτήρι το χρώμα είναι σκούρο πορφυρό με γκρίζες ανταύγειες. Μεσαίας έντασης μύτη, πολύ ιδιαίτερη, η οποία αποτυπώνει το ηφαιστειογενές έδαφος της καταγωγής του. Φρυγανισμένο ψωμί, καμένο σπίρτο και καπνιστό ζαμπόν σου δίνουν να καταλάβεις πως εδώ έχεις να κάνεις με κάτι πολύ ξεχωριστό. Το άγριο κεράσι και το βατόμουρο επισημαίνουν το φρούτο. Στόμα ανάλογης έντασης το οποίο προεκτείνει κι εξελίσσει τις αναφορές της μύτης. Μπαρούτι και μαύρο ορυκτό σε πρώτο χρόνο. Γρανίτης και ορυκτό αλάτι στη συνέχεια. Μια ιδέα από τριμμένη φρυγανιά και τοστ. Το αγριοκέρασο και το γλυκό βατόμουρο κάνουν κάποια στιγμή το πέρασμά τους. Πικάντικες νύξεις που παραπέμπουν σε μαύρο πιπέρι. Μια έντονη υπόμνηση από ταμπάκο. Καβουρδισμένος καφές στο τελείωμα αλλά και μια αμυδρή νότα από σοκολάτα κουβερτούρα. Χαμηλός αλκοολικός βαθμός, σώμα σχετικά ελαφρύ και μαλακές τανίνες. Επίγευση μεσαίου μήκους. Ένα πολύ ιδιαίτερο κρασί σε εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής. 90/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου