Με πέντε χρόνια στην πλάτη του πλέον ξαναγεύομαι αυτό το υπέροχο σαββατιανό. Τώρα είναι κι ο χρόνος που έχει βάλει το χεράκι του. Η εμπειρία απλά συγκλονιστική. Η άποψη μου είναι πως δεν πρόκειται για το καλύτερο δείγμα αυτής της ταπεινής κατ' άλλους ποικιλίας, αλλά ίσως για το καλύτερο κρασί της Αττικής. Στο ποτήρι το χρώμα βαθύ χρυσό, κεχριμπαρένιο και λαμπερό. Μύτη μεσαίας+ έντασης με μια διακριτική κι ευγενική οξείδωση που θυμίζει cherry. Αποξηραμένο πορτοκάλι και ώριμο κυδώνι οι πρώτες αναφορές. Ένα ελαφρό άγγιγμα από πεύκο αλλά και μια υποψία ορυκτού. Ζύμη και κόρα ψωμιού σε δεύτερο χρόνο, αλλά και καβουρδισμένοι ξηροί καρποί. Ανάλογης έντασης στόμα στο οποίο συντελείται μια πανδαισία αρωμάτων από ώριμα και αποξηραμένα φρούτα. Περγαμόντο, κυδώνι, ώριμη μπανάνα, ξύσμα πορτοκαλιού, κουμκουάτ καθώς και αποξηραμένο σύκο παρελαύνουν από τον ουρανίσκο. Στη συνέχεια ψωμί, ζύμη. Μια ιδέα από άγριο φασκόμηλο. Βούτυρο κακάο και λιπαρή υφή. Διακριτικές ορυκτές νύξεις. Μελάτο τελείωμα, μνήμες από κερήθρα. Όγκος, μέτριας έντασης οξύτητα κι ευδιάκριτη τανικότητα. Επίγευση μεσαίου+ μήκους. Χωρίς λόγια. 92/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου