Καραβιτάκης, Bold Tempranillo, 2017

 

Στο ποτήρι βαθύ μπορντό χρώμα, γκρίζο στεφάνι. Μεσαίας+ έντασης μύτη, αρκετά πληθωρική και πολύπλοκη. Καπνικές και ζωικές νότες ξεπροβάλλουν σχεδόν αμέσως. Ζουμερό το φρούτο που ξεπηδά σε πρώτο χρόνο και παραπέμπει σε μαύρο μούρο, ακάι μπέρι, κεράσι και δαμάσκηνο. Μια επίμονη ιδέα από χοντρό αλάτι ακολουθεί. Στη συνέχεια στικ βανίλιας, κόκκινο γλυκό πιπέρι και αστεροειδής γλυκάνισος. Όλο και περισσότερες αναφορές βγαίνουν στο προσκήνιο με τον χρόνο. Εξαιρετικά ενσωματωμένο βαρέλι το οποίο αναφέρεται με μια μακρινή υπόμνηση από αρωματικό ξύλο ή/και δρυ. Ανθικές νύξεις που παραπέμπουν σε βιολέτα ή/και μωβ ανθό. Μνήμες από φύλλα πούρου αλλά και μια επίμονη νότα από μελάνι στο τέλος. Στόμα ανάλογης έντασης όπου το φρούτο αναφέρεται με ιδιαίτερη συμπύκνωση. Σμέουρο, κεράσι, βατόμουρο, ώριμη φράουλα αλλά και ζουμερό δαμάσκηνο στην παλέτα. Αδρές νότες από ξανθό καπνό καθώς και από μαύρη σοκολάτα στην εξέλιξη. Ένα απαλό άγγιγμα από ξύλο αλλά και μια διακριτική φυτική υπόμνηση στο κλείσιμο. Σώμα με όγκο, ζουμερές τανίνες που θέλουν πρωτεΐνη, καλή δομή και επίγευση μεσαίου+ μήκους. Θυμίζει έντονα Rioja, όμως αντανακλά το ζεστό κλίμα της Κρήτης. Πολύ καλό! 90/100 

Domaine de Kalathas, 10+12, 2018

 

Αυτό είναι ένα σπάνιο κρασί από το νησί της Τήνου και από αμπέλια που ξεπερνούν τα 100 έτη ηλικίας. Η ποικιλία; Άσπρο ποταμίσι. Στο ποτήρι συναντάμε ένα βαθύ χρυσό χρώμα με πορτοκαλί ανταύγειες. Η μύτη είναι ντροπαλή, θέλει το χρόνο της. Αρχικά βγαίνει στην επιφάνεια το γλυκό λουλούδι, ο ζαχαρωμένος ανθός καθώς και μια ιδέα από ανθόνερο. Βερίκοκο και ξύσμα πορτοκαλιού συμπληρώνουν το μπουκέτο. Στόμα μεσαίας έντασης, ιδιαίτερο. Λευκό ροδάκινο, άγουρο βερίκοκο αλλά και λωτός οι πρώτες αναφορές. Μια υποψία από αποξηραμένο λεμόνι. Ο ανθός επιμένει, σημειώνω: ροδοπέταλα. Mineral νότες και λιπαρή υφή. Οξύτητα μέτριας+ έντασης και επίγευση μεσαίου+ μήκους. Αρκετά σοφιστικέ κρασί με πολύ ενδιαφέρον. Ακριβό ωστόσο. 88/100

Gitton Pere & Fils, Pouilly-Fume Clos Joanne D'Orion, 2019

Χρώμα ανοιχτό λεμονί, λαμπερό με πρασινωπές ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης με έντονο ορυκτό χαρακτήρα. Σπίρτο, κιμωλία και χαλίκι οι πρώτες αναφορές. Φλούδα από λάιμ και ξύσμα πορτοκαλιού στη συνέχεια. Αμυδρές φυτικές αναφορές που παραπέμπουν σε λεμονοθύμαρο και σχοινόπρασο. Στο τέλος μια έμμονη ιδέα από λευκό πιπέρι. Στόμα μεσαίας+ έντασης όπου το λευκό ορυκτό κυριαρχεί. Το βρεγμένο βότσαλο, η τριμμένη κιμωλία και το χαλίκι συμπλέκονται με νότες από λεμόνι, λάιμ, κυδώνι και άγουρο ανανά. Υψηλής έντασης τραγανή οξύτητα και μεσαίου μήκους επίγευση. Ένα Pouilly-Fume καμωμένο υπέροχα και με τρόπο απλό. 88+/100 

Masseria Li Veli, Primitivo di Manduria, 2019

Ζωντανό προφυρό χρώμα στο ποτήρι. Μεσαίας έντασης μύτη με το γλυκό, ώριμο φρούτο να κυριαρχεί. Βύσσινο, κεράσι και ζαχαρωμένο μούρο συμπλέκονται με νότες από βανίλια, κόκκινο γλυκό πιπέρι και αστεροειδή γλυκάνισο. Στόμα ανάλογης έντασης στο οποίο κυριαρχούν η μαρμελάδα φράουλα, το γλυκό βύσσινο και το ώριμο κεράσι. Μεσαίου+ μήκους σώμα, μαλακές τανίνες και μεσαίου μήκους επίγευση. Μαρμελαδίσιο και ανισόρροπο όπως κάθε primitivo. 84/100, γιατί το αγαπάς για αυτό που είναι.

Ρίζες 2, Βιδιανό-Ασύρτικο, 2020

 

Χρώμα ανοιχτό χρυσό με ασημί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης που σε πρώτο χρόνο παραπέμπει σε αιθέρα λεμονιού και άγουρο βερίκοκο. Έντονες αναφορές σε υγρή ζύμη, μαγιά και κόρα ψωμιού στη συνέχεια. Στόμα ανάλογης έντασης που χαρακτηρίζεται από πυκνότητα και στιβαρότητα. Στην παλέτα προελαύνουν σταδιακά το φρέσκο βερίκοκο, το ώριμο ροδάκινο αλλά και τα εσπεριδοειδή στην πικρή τους διάσταση (γκρέιπφρουτ, ξύσμα από λεμόνι και πορτοκάλι). Μια υποψία από πράσινη μπανάνα αμέσως μετά. Αδρές νότες από κακάο και καφέ εσπρέσο σε δεύτερο χρόνο. Μια ιδέα από υγρό σιτάρι και ζυμάρι που επιμένει, στιγμές μάλιστα έρχονται μνήμες από σαμπάνια. Λιπαρότητα που παραπέμπει σε έλαιο λεμονιού. Σώμα με όγκο, μέτριας+ έντασης οξύτητα, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Θυμίζει αρκετά το βιδιανό των ίδιων παραγωγών (Μαλιχίν-Χρυσός), η αίσθηση από το σιτηρό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό. Πολύ καλό και ιδιαίτερο. 89+/100

Denis Jamain, "Reuilly" Les Fossiles, 2020

 

Χρώμα λεμονοπράσινο ανοιχτό και σχετικά θολό. Μύτη μεσαίας έντασης που φωνάζει λευκό ορυκτό. Έντονες μνήμες από κιμωλία, αμμόλιθο και βρεγμένο βότσαλο. Μια μακρινή ιδέα από ξύσμα λεμονιού σε δεύτερο χρόνο και ίσως κάτι ακαθόριστα πράσινο (σπαράγγι;). Στόμα νευρώδες το οποίο αφήνει λίγο περισσότερο χώρο στο φρούτο να εκφραστεί. Λεμόνι, λάιμ, καθώς και λευκό ροδάκινο και ανανάς στην παλέτα. Ορυκτό και μίνεραλ φόντο που παραπέμπει σε τριμμένη πέτρα και χαλίκι. Τραγανή οξύτητα μέτριας+ έντασης και μεσαίου μήκους επίγευση. Με τόσο ορυκτό και νεύρο αυτό το ξαδερφάκι των Sancerre δύσκολα θα μπορούσε να μη μου αρέσει. 88/100

Envinate, Albahra Tinto, 2019

Χρώμα μπορντό μεσαίου βάθους, γκρίζες ανταύγειες. Μύτη διακριτική που ωστόσο προσφέρει απλόχερα άφθονο φρέσκο φρούτο. Τα αρώματα φέρνουν στο νου πετροκέρασο, κράνμπερι, και ώριμο κόκκινο μούρο. Ένα απαλό κι εξίσου διακριτικό άγγιγμα από μπαχαρικά σε δεύτερο χρόνο που παραπέμπει σε ξύλο κανέλας και μοσχοκάρυδο. Στόμα ανάλαφρο με το φρούτο της μύτης να ξεπροβάλλει με καθαρότητα. Τελείωμα με μια νύξη από γλυκόριζα. Υψηλή σχετικά οξύτητα, χαμηλό αλκοόλ και πολύ καλή δομή. Επίγευση μεσαίου- μήκους. Ένα ιδιαίτερα ευχάριστο καθημερινό ερυθρό από το νοτιοανατολικό άκρο της Castilla-La Manca. 85/100

Chateau Gloria, Saint-Julien, 2017

 

Στο ποτήρι λαμπερό ρουμπινί χρώμα, μεσαίου βάθους. Μύτη μεσαίας έντασης η οποία προσφέρει ένα αιθέριο μπουκέτο. Λικέρ κεράσι, άγριο βύσσινο μαύρο μούρο και μύρτιλλο δίνουν προβάδισμα στο φρούτο. Στην εξέλιξη μια ιδέα από αρωματικό ξύλο και στικ βανίλιας. Ξανθός καπνός στη συνέχεια. Πικάντικες νύξεις από μαύρο πιπέρι. Ένας διάχυτος ανθικός χαρακτήρας, αναφορές σε βιολέτα, λεβάντα. Στο τελείωμα μια νότα από καφέ εσπρέσο. Στόμα ανάλογης έντασης με το βύσσινο, το κεράσι και το ζαχαρωμένο μούρο να πρωταγωνιστούν. Σε δεύτερο χρόνο γλυκό λουλούδι. Τελείωμα με μια αίσθηση από σοκολάτα κουβερτούρα. Σώμα μεσαίου όγκου, εξαιρετικά δομημένο και ισορροπημένο, ζουμερές τανίνες και μεσαίου+ μήκους επίγευση. Υπέρκομψο κι ευγενές. 91/100

G.D. Vajra, Dolcetto d' Alba, 2020

Χρώμα μπορντό μεσαίου βάθους. Ήπια μύτη που αναφέρει μαύρο πιπέρι, φρέσκο κόκκινο κεράσι και βύσσινο. Ανάλογης έντασης στόμα με το  κεράσι και το βύσσινο να είναι άφθονο. Μια ιδέα από κανέλα και μαύρο πιπέρι σε δεύτερο χρόνο. Επίγευση μικρού μήκους. Ελαφρύ, μαλακό, απλό κι ευκολόπιοτο. Για να έχεις λίγο φρουτάκι στο στόμα. Κι αυτά τα κρασιά έχουν τη χάρη τους. 82/100

 

Navitas Winery, Terre de Zeus Ασύρτικο, 2020

Χρώμα απαλό λεμονί. Μύτη μεσαίας έντασης, όπου το φρούτο αναδύεται με αξιοσημείωτη φρεσκάδα. Αρώματα από κίτρο, γκρέιπφρουτ, λεμόνι, λάιμ αλλά και αχλάδι ξετυλίγονται σταδιακά, ενώ στο βάθος διακρίνονται ίχνη ορυκτότητας που παραπέμπουν σε βρεγμένο βότσαλο. Μια ιδέα από μαντζουράνα καθώς κι από λευκό πιπέρι σε δεύτερο χρόνο. Στόμα ανάλογης έντασης που χαρακτηρίζεται από τη φρεσκάδα στο φρούτο και το νεύρο. Το πορτοκάλι, το αχλάδι και το λευκό ροδάκινο πρωταγωνιστούν. Ορυκτό φόντο και τραγανότητα. Μέτριας+ έντασης οξύτητα και σχετικά μεγάλου μήκους επίγευση. Είμαι λάτρης του ασύρτικου κι ας μην είναι από τη Σαντορίνη. Το συγκεκριμένο προέρχεται από την Πιερία και θα έλεγα πως με ενθουσίασε. Στο στυλ των λευκών που μου αρέσουν. 89/100

Suertes del Marques, 7 Fuentes, 2018

 

Δεν ξέρω τι όνειρο έβλεπα όταν είχα πρωτοπιεί αυτό το καταπληκτικό κρασί. Κοιτάζοντας τις παλιές μου σημειώσεις απορώ με την αξιολόγησή μου. Το ξαναλέω: Η αίσθηση που αποκτάς για αυτό που πίνεις έχει να κάνει με τη στιγμή, με τη συγκυρία. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η  συγκέντρωση που έχεις κατά τη διάρκεια της οινοποσίας. Σε κάθε περίπτωση το κρασί αγαπά τις χαλαρές κουβέντες και την απαλή μουσική. Στο δια ταύτα τώρα: Στο ποτήρι το χρώμα είναι σκούρο πορφυρό  με γκρίζες ανταύγειες. Μεσαίας έντασης μύτη, πολύ ιδιαίτερη, η οποία αποτυπώνει το ηφαιστειογενές έδαφος της καταγωγής του. Φρυγανισμένο ψωμί, καμένο σπίρτο και καπνιστό ζαμπόν σου δίνουν να καταλάβεις πως εδώ έχεις να κάνεις με κάτι πολύ ξεχωριστό. Το άγριο κεράσι και το βατόμουρο επισημαίνουν το φρούτο. Στόμα ανάλογης έντασης το οποίο προεκτείνει κι εξελίσσει τις αναφορές της μύτης. Μπαρούτι  και μαύρο ορυκτό σε πρώτο χρόνο. Γρανίτης και ορυκτό αλάτι στη συνέχεια. Μια ιδέα από τριμμένη φρυγανιά και τοστ. Το αγριοκέρασο και το γλυκό βατόμουρο κάνουν κάποια στιγμή το πέρασμά τους. Πικάντικες νύξεις που παραπέμπουν σε μαύρο πιπέρι. Μια έντονη υπόμνηση από ταμπάκο. Καβουρδισμένος καφές στο τελείωμα αλλά και μια αμυδρή νότα από σοκολάτα κουβερτούρα. Χαμηλός αλκοολικός βαθμός, σώμα σχετικά ελαφρύ και μαλακές τανίνες. Επίγευση μεσαίου μήκους. Ένα πολύ ιδιαίτερο κρασί σε εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής. 90/100

Νεμέα, Μητραβέλας, 2018

Για αν ξαναθυμηθούμε τα παλιά: Χρώμα μπορντό μεσαίου βάθους, γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης που αν της αφήσεις λίγο χρόνο, σε ανταμείβει. Τριαντάφυλλο, πρόκα γαρύφαλλο και ζαχαρωμένα πέταλα λουλουδιών ξεπροβάλλουν σε πρώτο χρόνο. Καθαρότητα και φρεσκάδα στο φρούτο με το βύσσινο και το κεράσι να πρωταγωνιστούν. Αδρές νύξεις μπαχαρικών όπου το κόκκινο πιπέρι και η κανέλα έχουν τον πρώτο ρόλο. Ανάλογης έντασης στόμα, γεμάτο και στρογγυλό. Το κεράσι και το βύσσινο συνδιαλέγονται με το κόκκινο πιπέρι και το μωβ ανθό. Μεσαίου όγκου σώμα, εξαιρετικά ενσωματωμένη οξύτητα, μαλακές τανίνες και επίγευση μεσαίου μήκους. Ευχάριστο, φιλικό και ισορροπημένο. 88/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2016/12/2015_4.html

Ιανός Syrah, Ρούβαλης, 2007

Χρώμα βαθύ ρουμπινί. Μύτη μεσαίας έντασης που, αν και φέρει τα σημάδια της ηλικίας, διαθέτει αρκετή σπιρτάδα ακόμη. Μαύρο μούρο και κεράσι προσδιορίζουν το φρούτο, ενώ έντονες είναι και οι γήινες αναφορές (νοτισμένο χώμα, πηλός). Ένα ανοιχτό κουτί πούρων βρίσκεται μπροστά σου σε δεύτερο χρόνο. Τέλος, πικάντικες νύξεις από μαύρο πιπέρι, σπασμένο μοσχοκάρυδο και ξύλο κανέλας. Στόμα μεσαίας- έντασης, κάπως απονευρωμένο. Το κρέας και το ξύλο κυριαρχούν επικαλύπτοντας το φρούτο το οποίο έχει πλέον χάσει πολύ από τη συμπύκνωση του. Ίχνη σοκολάτας ίσως ή κάτι που στο παρελθόν θα παρέπεμπε σε αυτή. Παρόλα αυτά οι τανίνες είναι βελούδινες και η οξύτητα πολύ καλά ενσωματωμένη στο σύνολο. Που βρισκόμουν το 2007, ποιος ήμουν; Θα το αδικούσα αν το βαθμολογούσα. Παραμένει απολαυστικό κι αυτό σημαίνει πολλά, τα πάντα για να ακριβολογούμε.

 

Πνευματικάκης, Βύνος Βιδιανό, 2019

Ανοιχτό λεμονί χρώμα. Μύτη ήπιας έντασης όπου αναδύονται διακριτικά αρώματα από αγριολούλουδα και άνθη χαμομηλιάς. Περγαμόντο και κυδώνι ξεπροβάλλουν σε δεύτερο χρόνο. Στόμα μεσαίας έντασης με έντονες αναφορές από βερίκοκο. Το περγαμόντο και το κυδώνι ακολουθούν. Αποξηραμένο χαμομήλι στο τελείωμα. Σώμα με όγκο, λεμονάτη οξύτητα μεσαίας έντασης, μεσαίου μήκους επίγευση. Απλό, ευχάριστο, φτηνό και τίμιο. 83+/100 κι επιφυλάσσομαι για μια νεότερη σοδειά.

Καραβιτάκης, Ελιά Negroamaro, 2019

 

Χρώμα βαθύ μπορντό με ιώδεις ανταύγειες. Σαγηνευτική μύτη μεσαίας+ έντασης η οποία σε πρώτο χρόνο φέρνει μνήμες από δέρμα (κρέας, πετσί). Το ζουμερό φρούτο αναφέρεται σχεδόν αμέσως με αξιοσημείωτη φρεσκάδα. Αρώματα από φραγκοστάφυλο, μαύρο κεράσι, βύσσινο και μούρο ξεπηδούν από το ποτήρι. Φυτικές νύξεις παίρνουν τη σκυτάλη - σημειώνω: βιολέτα, λεβάντα, αποξηραμένα λουλούδια. Στην εξέλιξη ξεπροβάλλουν τα μπαχαρικά: μαύρο πιπέρι, μοσχοκάρυδο, βανίλια και κανέλα δίνουν έναν πικάντικο χαρακτήρα. Στο τέλος νύξεις από ξανθό καπνό, αλλά και μια ιδέα από κακάο. Στόμα ανάλογης έντασης όπου το φρούτο πρωταγωνιστεί. Φραγκοστάφυλο, μούρο, πετροκέρασο και βύσσινο πλημμυρίζουν την παλέτα. Το μωβ λουλούδι (λεβάντα) επιμένει. Αδρές νύξεις από κακάο και σοκολάτα στη συνέχεια. Μια διακριτική αναφορά σε ξύλο κανέλας στο τέλος. Σώμα μεσαίου+ όγκου, μεταξένιες, βελούδινες τανίνες κι εξαιρετική δομή. Επίγευση μεσαίου+ μήκους. Απολαυστικότατο! 91/100

Παπαργυρίου Blanc, Μοσχούδι-Ασύρτικο, 2020

Χρώμα λεμονί ανοιχτό. Μεσαίας έντασης, μοσχατίζουσα μύτη. Τριαντάφυλλο και λουκούμι ξεπηδούν σχεδόν αμέσως. Ακολουθούν το κυδώνι και το νεράντζι. Φλούδες από λάιμ και λεμόνι στη συνέχεια. Γιασεμί και αγιόκλημα παίρνουν τη σκυτάλη. Το μπουκέτο κλείνει με αδρές νότες από λευκό ροδάκινο. Μύτη ανάλογης έντασης που έχει ως κύριες αναφορές το γλυκό λεμόνι και το ζουμερό ροδάκινο. Το γκρέιπφρουτ στην πικρή του διάσταση επιμένει. Μια ιδέα από άνθη χαμομηλιού στην εξέλιξη. Νύξεις από ανθόμελο στο τελείωμα. Ιδιαίτερα τραγανό στο στόμα. Επίγευση μεσαίου μήκους. Ένα κρασί με καλά οργανοληπτικά το οποίο θυμίζει περισσότερο μοσχάτο παρά ασύρτικο. 86+/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2016/11/2015_9.html

 

Gitton Père & Fils, En Creux Sancerre Monopole, 2018

 

Ακόμη ένα εξαιρετικό Sancerre από τον Gitton. Χρώμα λεμονί ανοιχτό. Μεσαίας+ έντασης μύτη με έντονες ορυκτές αναφορές σε πρώτο χρόνο. Βρεγμένη πέτρα, κιμωλία, αλλά και μνήμες από βρεγμένη στάχτη και αλισίβα έρχονται στο νου  κατά την ανάδευση. Ξύσμα λάιμ και άγουρο αχλάδι συμπληρώνουν το μπουκέτο. Στόμα ανάλογης έντασης με υφάλμυρο χαρακτήρα. Το ιώδιο, το χοντρό αλάτι, αλλά και το βρεγμένο βότσαλο υπενθυμίζουν το τοπωνύμιο. Το φρούτο περιστρέφεται γύρω από το ζουμερό λάιμ, το ώριμο ροδάκινο, αλλά και την παπάγια. Μια επίμονη ιδέα από λεμονόχορτο στο τέλος. Μέτριας+ έντασης οξύτητα, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Λατρεύω αυτά τα κρασιά! 91/100

Vietti, Perbacco Langhe Nebbiolo, 2019

 

Χρώμα ρουμπινί μεσαίου βάθους. Μεσαίας έντασης μύτη που εξελίσσεται με το χρόνο. Τα αποξηραμένα λουλούδια και η βιολέτα περιπλέκονται με γήινες νότες σε πρώτο χρόνο, οι οποίες φέρνουν μνήμες από άγριο μανιτάρι και τρούφα. Νύξεις από μαύρο τσάι στη συνέχεια. Το φρούτο ξεπηδά με αναφορές στο ώριμο κεράσι και το κόκκινο μούρο. Αδρές νότες από μπαχαρικό που παραπέμπουν σε σπασμένο μοσχοκάρυδο, αστεροειδή γλυκάνισο και μαύρο πιπέρι. Μια ιδέα από ιώδιο στο τελείωμα. Στόμα μεσαίας+ έντασης με το μούρο, το μύρτιλο και το κεράσι να βγαίνουν στο προσκήνιο. Αδρές, επίμονες νότες από μόκα και σοκολάτα σε δεύτερο χρόνο. Στο τέλος μια υπέροχη συμπλοκή από τσάι και δεντρολίβανο. Μεσαίου όγκου σώμα και πολύ καλή δομή. Ζουμερές και ώριμες τανίνες, επίγευση μεσαίου+ μήκους. Καλό! 89+/100

Σαββατιανό, Άωτον, 2017

 

Με πέντε χρόνια στην πλάτη του πλέον ξαναγεύομαι αυτό το υπέροχο σαββατιανό. Τώρα είναι κι ο χρόνος που έχει βάλει το χεράκι του. Η εμπειρία απλά συγκλονιστική. Η άποψη μου είναι πως δεν πρόκειται για το καλύτερο δείγμα αυτής της ταπεινής κατ' άλλους ποικιλίας, αλλά ίσως για το καλύτερο κρασί της Αττικής. Στο ποτήρι το χρώμα βαθύ χρυσό, κεχριμπαρένιο και λαμπερό. Μύτη μεσαίας+ έντασης με μια διακριτική κι ευγενική οξείδωση που θυμίζει cherry. Αποξηραμένο πορτοκάλι και ώριμο κυδώνι οι πρώτες αναφορές. Ένα ελαφρό άγγιγμα από πεύκο αλλά και μια υποψία ορυκτού. Ζύμη και κόρα ψωμιού σε δεύτερο χρόνο, αλλά και καβουρδισμένοι ξηροί καρποί. Ανάλογης έντασης στόμα στο οποίο συντελείται μια πανδαισία αρωμάτων από ώριμα και αποξηραμένα φρούτα. Περγαμόντο, κυδώνι, ώριμη μπανάνα, ξύσμα πορτοκαλιού, κουμκουάτ καθώς και αποξηραμένο σύκο παρελαύνουν από τον ουρανίσκο. Στη συνέχεια ψωμί, ζύμη. Μια ιδέα από άγριο φασκόμηλο. Βούτυρο κακάο και λιπαρή υφή. Διακριτικές ορυκτές νύξεις. Μελάτο τελείωμα, μνήμες από κερήθρα. Όγκος, μέτριας έντασης οξύτητα κι ευδιάκριτη τανικότητα. Επίγευση μεσαίου+ μήκους. Χωρίς λόγια. 92/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2021/01/2019_10.html

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2019/08/2017.html