Μέτριο ρουμπινί χρώμα με βυσσινί ανταύγειες. Μύτη υψηλής έντασης και μεγάλης κλάσης. Αρώματα από θυμάρι, θρούμπι, δεντρολίβανο, δαφνόφυλλο συνωστίζονται με τα ανατολίτικά μπαχαρικά που παραπέμπουν κυρίως σε κόκκινο πιπέρι, κάρδαμο και σουμάκ. Ορυκτός πυρήνας, γραφίτης. Στην πορεία το φρούτο παρουσιάζεται ευγενικό και συνεσταλμένο και αναφέρεται με το βύσσινο, το κεράσι, το βατόμουρο, καθώς και με μικρόρωγους καρπούς του δάσους. Στην εξέλιξη έρχεται η αποξηραμένη ντομάτα. Φυτικές νότες σε δεύτερο χρόνο φέρνουν μνήμες από βιολέτα και ιβίσκο. Το νοτισμένο χώμα και το σανταλόξυλο συνυπάρχουν με τα αποξηραμένα βοτάνια. Νύξεις από άχνη ζάχαρη στο τελείωμα. Στόμα μεσαίας+ έντασης, στο οποίο το μεστό φρούτο περιστρέφεται γύρω από το μαύρο ορυκτό. Στην παλέτα βύσσινο, κεράσι, φράουλα και βατόμουρο. Μνήμες από πυρήνα ελιάς, αλλά και φλούδα ντομάτας. Βοτανικές νότες παραπέμπουν κυρίως σε μαύρο τσάι. Πικάντικες νύξεις από ξύλο κανέλας και σπασμένο μοσχοκάρυδο. Διακριτική, σοκολατένια στίξη στο τελείωμα. Μεσαίου όγκου σώμα και υψηλής έντασης οξύτητα. Τανίνες ακόμα άγριες, χρειάζονται χρόνο για να ηρεμήσουν ή την κατάλληλη πρωτεΐνη για τα τα βγάλει πέρα μαζί τους. Το αλκοόλ είναι αισθητό, παρά το 13,5% της ετικέτας (συνεπικουρούμενο ίσως από την οξύτητα). Η επίγευση είναι μακρά και ατελείωτη. Εν ολίγοις είναι ακόμη νεαρό και θα είναι καλύτερο σε 10 χρόνια από τώρα. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα κρασί-επιτομή στο Ξινόμαυρο. Τώρα 93/100.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου