Μια ακόμη φιάλη από τις πολλές της συγκεκριμένης Σαντορίνης. Τη σοδειά του 14' την είχα απολαύσει το 17'. Σχεδόν τέσσερα χρόνια από τότε και με το κρασί να έχει συμπληρώσει τα 7 του έτη, την ξαναφέρνω στο τραπέζι μου. Χρυσόξανθο χρώμα στο ποτήρι, λαμπερό. Μύτη μεσαίας+ έντασης κι έντονα πετρόλ. Βενζίνη (!), λευκή στάχτη και τσακμακόπετρα. Φλούδες εσπεριδοειδών στη συνέχεια. Στόμα μεσαίας έντασης, το οποίο επιμένει στις αναφορές της μύτης. Μνήμες από στάχτη και τέφρα. Πικρό γκρέιπφρουτ και ξύσμα λεμονιού. Μια υφάλμυρη αίσθηση που παραπέμπει σε θαλασσινό αλάτι. Τέλος, μια αίσθηση από μεταλλικότητας (σημειώνω: ρινίσματα σιδήρου). Μέτριας+ έντασης οξύτητα, μεσαίου μήκους επίγευση. Ταξίδι στο χρόνο. Αν μου έλεγε κανείς πως αυτό είναι riesling θα τον πίστευα. 90+/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου