Λεμονόξανθο χρώμα στο ποτήρι. Μέτριας έντασης μύτη. Γλυκό λουλούδι και άνθη χαμομηλιού σε πρώτο χρόνο, καθώς και μια ασαφής ορυκτή υπόμνηση. Κυρίαρχο το λευκό ροδάκινο (είναι τόσο ξεκάθαρο σαν να το κόβεις από το δέντρο). Διακριτικές αναφορές σε λευκό πιπέρι, στικ βανίλιας, μοσχοκάρυδο και άχνη ζάχαρη. Υπάρχει μια γλυκιά απόληξη, η οποία συνεπικουρούμενη από μια επίμονη νύξη από ζυμάρι, φέρνει μνήμες από ζαχαρωμένη κρούστα ή/και τσουρέκι. Αναδεύοντας το κρασί και αναλογιζόμενος την περιπλοκή των αρωμάτων, καταλαβαίνεις πως κάτι αξιόλογο έχεις στο ποτήρι σου. Στόμα ανάλογης έντασης, στο οποίο πάλι κυριαρχεί το ζαχαρωμένο ροδάκινο και το λουλούδι. Αναφορές σε λάιμ και πράσινο μήλο στη συνέχεια. Η ορυκτότητα της μύτης φέρνει εξελικτικά την αλατότητα στο στόμα. Ακαθόριστα βοτανικά στοιχεία στο τελείωμα. Οξύτητα πάνω του μετρίου κι επίγευση πέραν του μεσαίου μήκους. Για να με κερδίσει μια Μαλαγουζιά, πρέπει να βγαίνει εκτός του πλαισίου της αναφοράς της. Και ναι, αυτό είναι ένα κρασί που επιχειρεί να διαβάσει την ποικιλία αλλιώς, γι' αυτό κι ενδιαφέρον. 90/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου