Ακριβώς τρία χρόνια μετά δοκιμάζω την ίδια φιάλη, αποκομίζοντας ωστόσο διαφορετικές εντυπώσεις αυτή τη φορά. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το ίδιο το κρασί που εξελίσσεται με τον χρόνο, άλλωστε ο καθένας διαγράφει ανάλογη πορεία και, όπως το κρασί, εξελίσσεται. Κάτι άλλαξε πάντως, είτε εγώ είτε ο οίνος ή και τα δύο. Χρώμα σκούρο μπορντό, γκρίζες ανταύγειες. Μεσαίας έντασης μύτη που διαρκώς εξελίσσεται. Νοτισμένο χώμα και μπαχαρικά σε πρώτο χρόνο- ένα υπέροχο μπουκέτο από κανέλα, μοσχοκάρυδο, καρδαμόσπορο και σπασμένο πιπέρι. Μαύρο κεράσι και βατόμουρο επισημαίνουν το φρούτο. Ξάφνου ξεπηδάει η βιολέτα. Προς το τέλος μια ιδέα από καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς. Στόμα ανάλογης έντασης με άφθονο γλυκό φρούτο. Μαύρο κεράσι, φράουλα και βατόμουρο προελαύνουν, συνεπικουρούμενα από αδρές νότες γλυκόριζας. Σώμα μεσαίου όγκου, καλογυαλισμένες τανίνες, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Απολαυστικότατο και νοστιμότατο αναμφίβολα. 88+/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου