Νάουσα, Οινοποιείο Μπουτάρη, 2010

Χρώμα κεραμιδί μεσαίου βάθους. Μύτη μεσαίας έντασης όπου  σε πρώτο χρόνο η λιαστή ντομάτα και τα δαφνόφυλλα μπλέκονται με το μπαχάρι, την κανέλα και τα σπασμένα πιπέρια. Σε δεύτερο χρόνο ξεμυτίζει το φρούτο, με το υπερώριμο δαμάσκηνο και το βύσσινο να πρωταγωνιστούν. Αναφορές σε νωπό ξύλο και νοτισμένο χώμα προδίδουν τα χρόνια που έχει στην πλάτη. Στόμα ανάλογης έντασης με το ζουμερό βύσσινο και το ντοματοπολτό να κυριαρχούν. Το γλυκό και ώριμο μούρο καθώς και το δαμάσκηνο ακολουθούν. Ξυλώδης ραχοκοκαλιά και πικάντικο τελείωμα. Ελαφρύ σώμα, μαλακές τανίνες, καλή ισορροπία και δομή. Επίγευση μεσαίου+ μήκους. Κρασί με συναισθηματική αξία (ίσως το πρώτο ελληνικό ερυθρό που κυκλοφόρησε εμφιαλωμένο στην ελληνική αγορά) που εκφράζει την ποιότητα και το δυναμικό της ποικιλίας στη Νάουσα. Συνόδεψε ιδανικά τον πασχαλινό λαμπριάτη. Δεν είμαι λάτρης της μακράς παλαίωσης και δε θα βαθμολογήσω.