Δεν ξέρω, ίσως παίζει ορισμένες φορές ρόλο και η συγκυρία κάτω από την οποία δοκιμάζει κανείς ένα κρασί. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γιατί έχω διαφορετικές εντυπώσεις για αυτό το Rosso της ίδιας μάλιστα χρονιάς, αφού έκανα την επανάληψή μου έπειτα από 4-5 μήνες. Χρώμα μπορντό μεσαίου βάθους, γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης με ξεκάθαρες φυτικές αναφορές -σημειώνω: πεύκο, δεντρολίβανο, τσάι ίσως. Ζωικές νύξεις που παραπέμπουν σε κρέας. Το φρούτο ξεπροβάλλει με αδρές νότες από άγριο βύσσινο και βατόμουρο. Μια πικάντικη διάσταση που φέρνει στο νου σπασμένο πιπέρι και στικ βανίλιας. Μια ιδέα από βούτυρο γάλακτος στο τελείωμα. Στόμα ανάλογης έντασης, εξαιρετικά ραφιναρισμένο. Βατόμουρο, κεράσι και ζαχαρωμένη φράουλα κυριαρχούν στην παλέτα. Το μαύρο τσάι είναι αρκετά εντονότερο τώρα. Λιπαρή υφή που δένει το σύνολο αλλά και προσδίδει χαρακτήρα. Μεσαίου όγκου σώμα, πολύ καλή δομή, μαλακές αλλά συνάμα ζουμερές τανίνες, επίγευση μεσαίου μήκους. Αναπροσαρμόζω την αξιολόγησή μου, πρόκειται για ένα υπέροχο κρασί. 90/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου