Domaine du Pegau 'Selection Laurence Feraud' Chateauneuf-du-Pape, 2014

Χρώμα ρουμπινί μεσαίου βάθους, λαμπερό με γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης που σε πρώτο χρόνο φέρνει στην επιφάνεια το βοτανικό και φυτικό της χαρακτήρα: θυμάρι, δεντρολίβανο, ρίγανη καθώς και κέδρος και πευκοβελόνες. Μαύρο τσάι στη συνέχεια αλλά και μανιτάρι τρούφα. Μαύρο πιπέρι και αστεροειδής γλυκάνισος προσδίδουν πικάντικες νότες. Μαύρο κεράσι και μούρο επισημαίνουν το φρούτο. Μια αίσθηση από αμύγδαλο στο τέλος. Στόμα ανάλογης έντασης όπου το φρούτο βγαίνει στο προσκήνιο. Άγριο κεράσι, βύσσινο και μούρο συνδιαλέγονται στην παλέτα, συνεπικουρούμενα από πικάντικες νότες που προσδίδουν η κανέλα και τα σπασμένα πιπέρια. Εξαιρετική ισορροπία και ραφινάρισμα. Μεσαίου+ όγκου σώμα, τανίνες στιβαρές και καλοδομημένες που απαιτούν πάραυτα συνοδεία, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Ένα κομψό και απολαυστικό du Pape για να κλείσει η χρονιά με τον αγαπημένο Ροδανό! 92/100

Μοσχοφίλερο Ροζέ, Μορόπουλος, 2018

Ένα ευχάριστο μοσχοφίλερο σε ροζέ οινοποίηση. Χρώμα σομόν ανοιχτό και λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης με αναφορές στα τυπικά αρώματα του μοσχοφίλερου: τριαντάφυλλο, γαρύφαλλο, ροδόνερο, προελαύνουν. Νότες άγουρης φράουλας, ροδιού και κόκκινου κερασιού επισημαίνουν το φρούτο. Ανάλογης έντασης στόμα όπου προεκτείνει τα αρώματα της μύτης. Η κάπως κρεμώδης υφή σε κάνει να σκεφτείς κρέμα ζαχαροπλαστικής. Απαλό κι ευκολόπιοτο, με σχετικά τονισμένη οξύτητα, είναι ένα απολαυστικό ροζέ που κάλλιστα πίνεται και σαν απεριτίφ. 86+/10

Castell' in Villa, Chianti Classico Riserva, 1993

Ακόμη ένα Chianti Classico Riserva από αυτό το ιστορικό οινοποιείο της Τοσκάνης. Στα 27 του έτη ήταν ένα ερωτηματικό. Εν τέλει απέδειξε πως είχε ακόμα δυναμική αλλά και φινέτσα, κρατώντας μας συντροφιά στο γιορτινό τραπέζι, βγάζοντάς τα πέρα μάλιστα με ένα αγριογούρουνο στη γάστρα. Μύτη μεσαίας έντασης όπου τα πρωτογενή αρώματα του ώριμου σύκου φανερώνουν την κλάση του. Βανίλια, ξύλο (δρυς) και νοτισμένο χώμα. Κεράσι, μούρο και σταφίδα επισημαίνουν το φρούτο. Λικέρ σοκολάτας στη συνέχεια. Μοσχοκάρυδο αλλά και κόκκινο πιπέρι προσδίδουν πικάντικες νότες. Στόμα ανάλογης έντασης όπου ο χρόνος τού έχει αφαιρέσει τη σπιρτάδα. Κεράσι και μούρο επιμηκύνουν την αίσθηση του φρούτου. Μεσαίου όγκου σώμα, αισθητό αλκοόλ, τανίνες που έχουν μαλακώσει αρκετά πια, μεσαίου μήκους επίγευση. Μια μεσόκοπη, αρκετά γοητευτική κυρία που δεν έχει χάσει ακόμη την κομψότητα και τη φινέτσα των νιάτων της! 88+/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2019/11/castell-in-villa-chianti-classico.html

Castell' in Villa, Chianti Classico Riserva, 1975

Εδώ δεν έχεις να πεις πολλά: Μια φιάλη που διασώθηκε έπειτα από τόσα χρόνια, ένα συνομήλικο κρασί (44 ετών!!) που, αν και γερασμένο, ακόμα ζει. Ό,τι του απομένει να δώσει, το δίνει: Μια μακρινή ανάμνηση από βατόμουρο στη μύτη, γήινες νότες στο στόμα που σε κάνουν να σκεφτείς μανιτάρι και νωπό σιτάρι.  Δεν περνάω στα οργανοληπτικά, δεν του αξίζουν. Ένας κομψός παππούς που σου διηγιέται μια ιστορία παλιά. Τον γεύεσαι και συλλογιέσαι: γη. Όλα από εκεί κατάγονται κι όλα εκεί καταλήγουν. Τέτοια γεύση θα έχει μάλλον κι ο χρόνος. Τον γεύεσαι κι αναρωτιέσαι: Άραγε πως να έμοιαζε αυτός ο παππούς στα νιάτα του; Η νιότη και το γήρας. Ο χρόνος.

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2019/11/castell-in-villa-chianti-classico.html

Λημνία Γη Ερυθρός, Κτήμα Χατζηγεωργίου, 2015

Στη Λήμνο το λένε Καλαμπάκι, ωστόσο αυτό το νησί έδωσε το όνομα στο σταφύλι. Χρώμα σκούρο ερυθρό, λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης αρκετά "πικάντικη", καθώς αρώματα από πολύχρωμα πιπέρια, κανέλα και μοσχοκάρυδο ξεπηδούν από το ποτήρι. Βοτανικότητα που παραπέμπει σε μέντα και καμφορά (!). Κεράσι και βύσσινο επισημαίνουν το φρούτο. Στόμα ανάλογης έντασης με κύριες αναφορές το κεράσι, το βύσσινο και τη μαρμελάδα φράουλα. Πιπεράτο πάραυτα, ωστόσο, καθώς το κρασί αλλάζει με το χρόνο, το ώριμο κόκκινο φρούτο επιμένει στο στόμα. Σώμα μεσαίου όγκου, τανίνες που καταλήγουν να είναι αρκετά μαλακές, μεσαίου μήκους επίγευση. Φινετσάτο, αν και όχι το καλύτερο λημνιό που έχω δοκιμάσει. 85/100

Μοσχόπολις 8, 2017

Χρώμα σομόν προς ροζ, λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης που αρχικά φέρνει μνήμες από αγριολούλουδα αλλά και τριαντάφυλλο. Μήλο φιρίκι κι άγουρη φράουλα. Φρέσκια ντομάτα και φρυγανισμένο ψωμί στο τέλος. Ανάλογης έντασης στόμα όπου το ξινόμαυρο κάνει έντονη την παρουσία του. Μαρμελάδα ντομάτας και πατέ ελιάς συνδιαλέγονται με την άγουρη φράουλα, το ρόδι  (γρεναδίνη;) και το κίτρινο κεράσι. Μια υποψία από καραμέλα βουτύρου στο τέλος. Οξύτητα αλλά κι ευδιάκριτη τανικότητα, θα θέλει ίσως κάτι λιπαρό ή/και λαδερό δίπλα του. Επίγευση μακρά. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι ένα ανάλαφρο ροζέ που πίνεται σαν απεριτίφ. Ενδιαφέρον! 88/100

Οινοποιείο Πατιστής, Ασύρτικο Barrel Fermanted, 2018

Ξανθό ανοιχτό χρώμα με χρυσαφένιες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης που προδίδει βαρέλι, καθώς αρώματα βανίλιας και μπισκότου μπαίνουν σε πρώτο πλάνο, συνεπικουρούμενα από νότες λάιμ και πορτοκαλιού. Στόμα μεσαίας+ έντασης, αρκετά πληθωρικό. Μπισκότο, κακάο, βανίλια αλλά και μους λεμόνι, πορτοκάλι και κουμκουάτ σε πρώτο χρόνο. Στη συνέχεια ζαχαρωμένο βερίκοκο, κακάο και καραμέλα βουτύρου. Τζίντζερ (!), νύξεις από πράσινο τσάι αλλά και ανθόμελο. Όγκος, λιπαρότητα, μέτριας+ έντασης οξύτητα, αισθητό αλκοόλ, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Σε σχέση με πολλά "βαρελάτα" εδώ υπάρχει χώρος στο φρούτο να εκφραστεί. Ωστόσο αυτά τα κρασιά τείνουν να μην έχουν χαρακτήρα, αν και απολαυστικά. Δεν γίνεται λόγος για τοπωνύμιο, ούτε καν για το σταφύλι (αν μου έλεγαν ότι πίνω chardonnay, δεν θα είχα καμία αμφιβολία). Ένα "συν" στο ότι είναι αρκετά πληθωρικό. 87+/100

Γκλίναβου Παλιοκαιρίσιο, 2018

Βαθύ πορτοκαλί χρώμα με καφέ ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης, ελαφρώς οξειδωμένη, η οποία παραπέμπει σε σκουριά και ρινίσματα σιδήρου. Αποξηραμένο βερίκοκο, μέλι αλλά και νύξεις φρέσκιας ντομάτας. Καβουρδισμένοι ξηροί καρποί σε δεύτερο χρόνο. Στόμα ανάλογης έντασης με κύριες αναφορές τη μαρμελάδα βερίκοκο, τη φλούδα πορτοκαλιού καθώς και την καραμέλα βουτύρου. Ο ελαφρύς αφρισμός τονίζει τον αρωματικό χαρακτήρα του. Αισθητή οξύτητα και νεύρο. Παλιάς κοπής, ρουστίκ, με τον τρόπο που οινοποιούσαν οι παππούδες στην επαρχία. Αναπάντεχα ευχάριστη έκπληξη, μοναδικό μες στην ιδιαιτερότητά του.. Κες κε σε prosecco τώρα; 87/100

Dona Silvina, Petit Verdot Reserva, 2015

Χρώμα σκούρο βυσσινί προς μπορντό.  Μύτη ντροπαλή που φέρνει στην επιφάνεια πολύχρωμα άνθη και μωβ λουλούδια, προεξάρχουσας της βιολέτας. Βύσσινο και κεράσι συμπληρώνουν το μπουκέτο. Υπέροχο στο στόμα, με βελούδινη υφή και εξαιρετικό ραφινάρισμα. Μεσαίας+ έντασης αρώματα σοκολάτας γάλακτος και βουτύρου. Βύσσινο, μούρο και μαρμελάδα κεράσι δίνουν έμφαση στο φρούτο. Στικ βανίλιας αλλά και μια ιδέα από μαύρο τσάι στο τέλος. Σώμα μεσαίου+ όγκου, μεταξένιες τανίνες, λιπαρότητα που το πάει σε άλλη διάσταση, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Εντυπωσιακό στο στόμα και γενικώς πολύ καλό το νεοκοσμικό! Θα το παρακολουθώ. 92/100

Σαντορίνη, Αργυρός, 2018

Χρώμα χρυσόξανθο λαμπερό. Εμφατική μύτη μεσαίας+ έντασης που προσφέρει απλόχερα άνθη πορτοκαλιάς και φρεσκοκομμένα λεμόνια. Κιμωλία και τέφρα σε σχεδόν πρώτο χρόνο υπενθυμίζουν το τοπωνύμιο. Μια ιδέα από χαμομήλι στο τέλος καθώς και από ξερά βότανα. Στόμα με ένταση κι εκτόπισμα. Στην παλέτα το πορτοκάλι, το κουμκουάτ, το γκρέιπφρουτ και το λεμόνι έχουν ανοίξει παρτίδες. Σε δεύτερο χρόνο πράσινο μήλο. Αλάτι που φέρνει στο μυαλό θαλασσινή αλμύρα. Όγκος, υψηλή οξύτητα, τραγανότητα και μακράς διάρκειας επίγευση. Τι άλλο θέλεις; 91/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/search?q=%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82

Les Hauts de Lynch-Moussas, Haut-Medoc, 2016

Χρώμα σκούρο μπορντό, γκρενά ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης, η οποία εξελίσσεται διαρκώς συν τω χρόνω. Άφθονο φρούτο αρχικά, με κύριες αναφορές το βατόμουρο, το μαύρο μούρο, το αγριοκέρασο και το κασίς. Στικ βανίλιας στη συνέχεια. Πικάντικες νότες με μαύρο πιπέρι, μοσχοκάρυδο αλλά και αστεροειδή γλυκάνισο. Κάπου σημειώνω μαχλέπι (;)! Μια μακρινή ιδέα από μαύρο τσάι. Κακάο ως τελευταία αναφορά. Στόμα ανάλογης έντασης όπου προεξέχει το φρούτο της μύτης. Μπαχάρι και γλυκόριζα. Μεσαίου+ όγκου σώμα, σχετικά  μαλακές τανίνες (κρατάνε ωστόσο ακόμη τα μπόσικα), μεσαίου μήκους επίγευση. Την άποψη μου για τα Bordeaux την έχω καταθέσει. Είναι ανυπόφορα τέλεια οργανοληπτικά (για τα γούστα μου), πολύ "στρογγυλά" για τον ουρανίσκο μου και αυτό ανοίγει μια άλλη κουβέντα, σχετικά με το τι θεωρώ εν τέλει ωραίο γενικά αλλά και ειδικότερα στην όποια οινοκριτική μου. Όπως και να έχει, αν και υπάρχει μια θάλασσα από καλά Bordeaux σε προσιτή τιμή που για διάφορους λόγους δεν κάνουν το δρομολόγιο προς Ελλάδα, θα πρέπει να διαθέσει ένας έμπειρος ουρανίσκος αρκετά χρήματα προς αναζήτηση της οινικής συγκίνησης σε αυτά τα εδάφη. Οι δευτεροτρίτες ετικέτες παίρνουν την αντίστροφη πορεία: με λιγότερα βαλάντια διανύουν την απόσταση από την αληθινή συγκίνηση έως την απλή απόλαυση. Και ιδού λοιπόν: ένα σχεδόν αψεγάδιαστο, απολαυστικό κρασί το οποίο αξιολογείται με 88/100!

Sono Montenidoli Tradizionale, Vernaccia di San Gimignano, 2018

Αγαπημένο κρασί που μου αρέσει να πίνω αυτή η vernaccia του Sono Montenidoli. Λαμπερό χρυσό χρώμα. Μύτη μεσαίας+ έντασης η οποία θέλει χρόνο για να ανοίξει μα που στο τέλος σε ανταμείβει. Λευκά λουλούδια, κυδώνι κι ανανάς. Ωμό αμύγδαλο. Ξύσμα λεμονιού. Βερίκοκο και λευκό ροδάκινο. Άνθη χαμομηλιού και αρμπαρόριζα. Στόμα ανάλογης έντασης. Πικρολέμονο, κυδώνι, βερίκοκο και πικραμύγδαλο. Ορυκτές νύξεις (κιμωλία;). Μια ιδέα από χαμομήλι στο τέλος. Όγκος και μέτριας+ έντασης οξύτητα. Μια ιδέα λιπαρό αλλά και τραγανό. Υπέροχη υφή και ραφινάρισμα. Μεσαίου+ μήκους επίγευση. Άλλο πράγμα η αξιολόγηση κι άλλο οι συμπάθειες. 90/100 και είναι λατρεμένο!

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2017/06/montenidoli-tradizionale-vernaccia-di.html

Athina, Νάουσα, 2014

Χρώμα ρουμπινί λαμπερό. Μεσαίας+ έντασης μύτη με έντονες γήινες νότες. Φρέσκια ντομάτα, αλλά και ντοματοπελτές, ελιά και δάφνη συνεπικουρούμενα από νοτισμένο χώμα και τρούφα επισημαίνουν εμφατικά το τυπικό της ποικιλίας. Μαύρο μούρο και αγριοκέρασο σε δεύτερο χρόνο. Στόμα μεσαίας έντασης με τη ντομάτα αλλά και την πικρή ελιά να κυριαρχούν. Σώμα μεσαίου όγκου, στιβαρές τανίνες (ζητούν συνοδεία), μεσαίου μήκους πικρούτσικη επίγευση. 87/100

Musita 'Regieterre', Zibibbo, 2018

Χρώμα χρυσοπράσινο λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης, καθόλου φειδωλή στο να σκορπίζει αρώματα από λευκά λουλούδια, άνθη πορτοκαλιάς, τριανταφυλλιάς και γιασεμιού. Νεκταρίνι και ανανάς. Στόμα που παίρνει τη σκυτάλη δίνοντας έμφαση στο φρούτο. Πυρηνόκαρπα, τροπικά και εσπεριδοειδή συνδιαλέγονται στην παλέτα: Βερίκοκο, νεκταρίνι, μάνγκο, ανανάς, πορτοκάλι και μανταρίνι. Δροσιστικό και ευκολόπιοτο, με ήπια οξύτητα και μεσαίου μήκους επίγευση. Ένα ευχάριστο μοσχάτο από την Σικελία. 85+/100

Sono Montenidoli "Il Garrulo", Chianti Colli Senesi, 2017

Χρώμα μπορντό μεσαίου βάθους, γκρίζες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης με το βύσσινο και το βατόμουρο σε πρώτο φόντο. Φυτικές νότες παραπέμπουν σε δεντρολίβανο, θυμάρι κι ευκάλυπτο. Μια ιδέα από μοσχοκάρυδο. Ανάλογης έντασης στόμα με το βατόμουρο, τη φράουλα και τα μικρόρωγα φρούτα του δάσους να προεξέχουν. Κανέλα και μοσχοκάρυδο δίνουν μια πικάντικη διάσταση. Σώμα μεσαίου όγκου, ζουμερές τανίνες, μεσαίου μήκους επίγευση. 87+/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2017/10/sono-montenidoli-chianti-colli-senesi.html

Δυο Ελιές, Κυρ-Γιάννη, 2016

Χρώμα σκούρο μπορντό με βυσσινί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης με ζωικές αναφορές σε πρώτο χρόνο. Αδρές νότες από άγριο κεράσι, βύσσινο και μαύρο μούρο. Σε δεύτερο χρόνο πελτές ντομάτας, πιπέρι και κανέλα. Μεσαίας έντασης στόμα με το κεράσι και το μούρο να προεξέχουν. Ντομάτα και κανέλα ακολουθούν. Μεσαίου όγκου σώμα, καλή τανική δομή, μεσαίου μήκους επίγευση. 86+/100

Castell' in Villa, Chianti Classico, 1996

Χρώμα σκούρο βυσσινί με κεραμιδί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης με αναφορές σε λικέρ κεράσι, μούρο και κονιάκ. Ξύλο, φλοιός από δέντρο. Τα χρόνια δεν έχουν εξασθενίσει το φρούτο, κάθε άλλο,- έχουν ωστόσο τονίσει το αλκοόλ και την ξυλώδη διάσταση. Στόμα ανάλογης έντασης. Λικέρ κεράσι, σταφίδα βουτηγμένη σε κονιάκ, μαρμελάδα μούρο. Σε δεύτερο χρόνο νότες από κακάο. Σώμα με όγκο, με τανίνες που μαλάκωσε όμορφα ο χρόνος, μεσαίου+ μήκους επίγευση. 23 χρόνια μετά (μια ολόκληρη ζωή δηλαδή) κι αυτό το Chianti αντέχει να προσφέρει απόλαυση αλλά και οινική συγκίνηση. Η ηλικία του δεν το θέλει πολύπλοκο, του δίνει ωστόσο εκτόπισμα και χαρακτήρα. Και τώρα, έπειτα από τόσα χρόνια, με εκβιάζει να το βαθμολογήσω, αν και σπάνια το κάνω σε σοδειές τόσο πίσω στο χρόνο.. 88/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2017/02/castell-in-villa-chianti-classico-2012.html

Domaine Courbis, Saint-Joseph, 2018

Και ξανά: Χρώμα σκούρο μπορντό στα όρια του μαύρου, βυσσινί ανταύγειες. Μεσαίας+ έντασης μύτη αρκετά πληθωρική. Πεύκο, ευκάλυπτος, κέδρος επισημαίνουν το τοπωνύμιο. Σανταλόξυλο, γλυκό ξύλο. Βιολέτα, μωβ λουλούδια. Σπασμένα πιπέρια και μοσχοκάρυδο προσδίδουν πικάντικες νότες. Μούρο και αγριοκέρασο. Άχνη ζάχαρη και ζαχαροκάλαμο. Γεμάτο στόμα ανάλογης έντασης και με αξιοσημείωτη συμπύκνωση. Μαύρο μούρο και κεράσι, μύρτιλο και μικρόρωγα φρούτα του δάσους. Σπασμένα πιπέρια, μοσχοκάρυδο, αλλά γλυκόριζα. Μια υποψία κακάο. Όγκος, όμορφα μαλακωμένες τανίνες, μεσαίου+ μήκους, γλυκιά επίγευση. 90/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2018/03/domaine-courbis-saint-joseph-2016.html

Andre Perret, Saint-Joseph, 2017

Χρώμα βαθύ μπορντό με βυσσινί ανταύγειες. Μεσαίας έντασης μύτη που αρχικά σε κάνει να αναφωνήσεις "βούτυρο". Πεύκο, ευκάλυπτος και δεντρολίβανο αμέσως μετά, Ροδανός γαρ. Μια ιδέα από τέφρα. Σανταλόξυλο. Βιολέτα. Αμύγδαλο. Σπασμένα πιπέρια. Τέλος το φρούτο υποκλίνεται με νότες από μαύρο κεράσι και μούρο. Στόμα ανάλογης έντασης, φινετσάτο και κομψό. Κεράσι, μούρο και πιπέρι συνδιαλέγονται στην παλέτα και με όλες τις υπόλοιπες αναφορές της μύτης να σιγοντάρουν. Μεσαίου όγκου σώμα, ζουμερές και νόστιμες τανίνες, μεσαίου μήκους επίγευση. 88+/100

Masseria Li Veli, Primerose, 2018

Τριανταφυλλί προς ανοιχτό ροζ χρώμα, λαμπερό. Ήπια μύτη, η οποία φέρνει μνήμες από γύρη, ροδοπέταλα και τριαντάφυλλο. Νωπά, φθινοπωρινά φύλλα. Άγουρη φράουλα και κόκκινο μήλο. Στόμα μεσαίας έντασης με τη φράουλα και το ρόδι να προεξέχουν. Φιρίκι. Απαλό στο στόμα, ευκολόπιοτο, με μέτριας έντασης οξύτητα και μεσαίου- μήκους επίγευση. 85/100

Hacienda Lopez de Haro, Rioja Rosado, 2018

Χρώμα σομόν ανοιχτό και λαμπερό. Ήπια μύτη που παραπέμπει σε λευκά λουλούδια και τριαντάφυλλο. Νότες φράουλας, κερασιού και φραμπουάζ στη συνέχεια. Στόμα μεσαίας έντασης δροσερό και ντελικάτο. Φράουλα, ρόδι, μανταρίνι, φλούδα πορτοκαλιού κυριαρχούν στην παλέτα. Σε δεύτερο χρόνο μια ιδέα από μπανάνα αλλά και ζαχαροκάλαμο. Σώμα μεσαίου όγκου, μέτριας έντασης οξύτητα, μεσαίου μήκους επίγευση. Ισορροπία, γλυκύτητα και φρεσκάδα. Υπέροχο καθημερινό ροζέ, σε εξαιρετική σχεση ποιότητας-τιμής. 87+/100

Rallo 'Ciello Bianco', Catarratto, 2018

Χρώμα ανοιχτό χρυσό, λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης όπου το λεμόνι και το λάιμ συνδιαλέγονται. Ορυκτές νότες. Κυδώνι σε δεύτερο χρόνο. Στόμα ανάλογης έντασης πλούσιο και μεστό. Αχλάδι και πράσινο τσάι αρχικά. Λάιμ, λεμόνι, φλούδα πορτοκάλι, κυδώνι και γκρέιπφρουτ μετά από λίγο. Μια νότα από λευκό ροδάκινο και μια υποψία από ορυκτό. Μέτριας+ έντασης οξύτητα, τραγανότητα, μεσαίου μήκους επίγευση. Απολαυστικό, εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής. 87/100

Xinomavraw, Oenops, 2018

Χρώμα του κερασιού με βιολετί ανταύγειες. Ήπια και ντροπαλή σχετικά μύτη, θέλει το χρόνο της. Θα προσφέρει ένα μπουκέτο βιολέτες αρχικά, ενώ σε δεύτερο χρόνο θα κεράσει ... κεράσι και μούρο. Αν την αφήσεις, θα σου φέρει μνήμες και από φρέσκα ντοματίνια. Στόμα μεσαίας+ έντασης με το φρούτο σε έξαρση. Αγριοκέρασο και άγρια φράουλα στην παλέτα, μούρο, φραγκοστάφυλο, κράνο αλλά και ρόδι. Φλούδα ντομάτας. Ίζημα στο ποτήρι. Πυκνότητα. Σώμα μεσαίου όγκου, ώριμες τανίνες και οξύτητα, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Βιοδυναμική παραγωγή, χωρίς φιλτράρισμα, με αυθόρμητη ζύμωση σε αμφορείς, από αμπελοτόπια διαφορετικών περιοχών. Μια "ωμή" έκφραση της ποικιλίας με πολύ ενδιαφέρον. 88+/100

Κτήμα Χαριτάτου, Μαυροδάφνη, 2016

Χρώμα σκούρο μπορντό. Μύτη μεσαίας έντασης. Ζωικές νότες (πετσί, δέρμα) αλλά και ναφθαλίνη σε πρώτο χρόνο. Βανίλια και αμυγδαλόψιχα στη συνέχεια. Μοσχοκάρυδο και σπασμένα πιπέρια. Το κεράσι και το μούρο επισημαίνουν το φρούτο. Στόμα ανάλογης έντασης με το δέρμα να επιμένει. Μαύρο μούρο και κεράσι εκφράζουν το φρούτο. Πικάντικο, καθώς το κάρυ, το σπασμένο μοσχοκάρυδο αλλά και τα πολύχρωμα πιπέρια προελαύνουν στον ουρανίσκο. Σώμα μεσαίου+ όγκου, τανίνες που δεν σε μουδιάζουν, μεσαίου μήκους επίγευση. 86+/100

Castell' in Villa, Chianti Classico Riserva, 2013

Χρώμα σκούρο ρουμπινί, λαμπερό. Μύτη μεσαίας+ έντασης που εξελίσσεται σταδιακά. Μαύρο μούρο, αγριοκέρασο και δαμάσκηνο. Ξερά φύλλα (φθινόπωρο). Μωβ λουλούδια, μενεξές. Μια ιδέα από ρίγανη καθώς και αναφορές σε πεύκο και κέδρο. Ξηροί καρποί (φουντούκι, κάσιους), αλλά και πικάντικες νότες (μαύρο πιπέρι, μοσχοκάρυδο). Ανάλογης έντασης στόμα, όπου το φρούτο της μύτης βγαίνει εντονότερα στην επιφάνεια στις πιο γλυκιές εκδοχές του. Μια υπόμνηση από ξύλο. Κανέλα, μοσχοκάρυδο και μια ιδέα από γλυκόριζα. Σώμα μεσαίου όγκου, στιβαρή δομή, τανίνες που ζητούν πρωτεΐνη, μεγάλου μήκους επίγευση. Εξαιρετικό! 92/100

Μαγικό Βουνό Ερυθρός, Νίκος Λαζαρίδης, 2009

Στο τραπέζι ενός φίλου το ξαναδοκίμασα: Χρώμα ρουμπινί διαυγές, ανταύγειες γκρίζες. Μύτη μεσαίας έντασης με ξεκάθαρες αναφορές σε φρούτα του δάσους, μαύρο μούρο, βατόμουρο και άγριο κεράσι. Νότες βανίλιας στη συνέχεια, ένα απαλό άγγιγμα καπνού και μια υποψία φυτικότητας που παραπέμπει σε κέδρο. Στόμα ανάλογης έντασης με το φρούτο σε καλή συμπύκνωση. Μούρο, άγριο κεράσι, σταφίδα σε κονιάκ αλλά και λίγο μοσχοκάρυδο. Στο τέλος μια ιδέα από ζαχαροκάλαμο και γλυκόριζα. Σώμα μεσαίου όγκου, βελούδινες και απλές τανίνες, μεσαίου μήκους επίγευση. Ευκολόπιοτο και 'στρογγυλό' κρασί ικανοποιητικής συμπύκνωσης που μιμείται μια μεσαία ετικέτα Bordeaux. Πέρα από την απόλαυση δεν έχει τίποτε άλλο να προσθέσει. 88/100

https://topneumatouoinou.blogspot.com/2015/01/2007_10.html

Κτήμα Μερκούρη, Αυγουστιάτης, 2016

Χρώμα σκούρο μπορντό με βυσσινί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης, η οποία αρχικά παραπέμπει σε δέρμα (πετσί) και ναφθαλίνη (!). Καθώς το κρασί ανοίγει με το χρόνο, η μύτη μας προσφέρεται ένα θελκτικό μπουκέτο. Πεύκο, ευκάλυπτος και δεντρολίβανο καθώς και μούρο και μαύρο κεράσι 'συνδιαλέγονται' στο ποτήρι. Μικρόρωγα φρούτα του δάσους. Ξύλο (δρυς) αλλά και σανταλόξυλο. Κανέλα και σπασμένο μοσχοκάρυδο δίνουν πικάντικες νότες. Στόμα ανάλογης έντασης, γεμάτο, μεστό και με αξιoσημείωτη συμπύκνωση. Ουσιαστικά οι αναφορές της μύτης εξελίσσονται στον ουρανίσκο με το φρούτο να βγαίνει περισσότερο στην επιφάνεια. Σώμα μεσαίου+ όγκου, ζουμερές τανίνες, δομή κι επίγευση μεσαίας+ διάρκειας. Εξαιρετική παράσταση από ένα Kτήμα που εκτιμώ ιδιαίτερα! 90/100

Teso La Monja 'Romanico', Toro, 2014

Χρώμα σκούρο μπορντό, ιώδεις ανταύγειες. Ήπια μύτη με διακριτικές νότες από άγρια φράουλα και κόκκινο βατόμουρο. Σε δεύτερο χρόνο κόκκινο πιπέρι,  μια ιδέα από μαύρο τσάι αλλά και μόκα. Νύξεις από ξηρούς καρπούς (καρύδι;). Στόμα μεσαίας+ έντασης με το κεράσι και το βατόμουρο να πρωταγωνιστούν. Λίγο κανέλα αλλά και κόκκινο πιπέρι προσδίδουν πικάντικες νότες. Σώμα μεσαίου όγκου, υψηλός αλκοολικός βαθμός και αιχμηρές τανίνες. Μεσαίου μήκους επίγευση. Του λείπει η ισορροπία. 85/100

Cava Χρυσοχόου, 2017

Χρώμα βαθύ γκρενά με κεραμιδί πινελιές, λαμπερό. Μύτη μεσαίας+ έντασης που κερδίζει τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή. Νοτισμένο χώμα, ξερά φύλλα- φθινόπωρο. Ξύλο: δρυς! Ντομάτα και αποξηραμένα βότανα. Το φρούτο εκφράζεται με νότες από μαύρο κεράσι, μούρο και δαμάσκηνο. Στη συνέχεια νύξεις από κέδρο και πεύκο. Φύλλα δάφνης και λευκό πιπέρι. Καβουρδισμένοι ξηροί καρποί. Μετά από αυτή την πληθωρική μύτη, τη σκυτάλη παίρνει το στόμα. Ένταση ανάλογη, το φρούτο βρίσκει χώρο να εκφραστεί. Μαύρο κεράσι, ώριμο μούρο και καραμελωμένη φράουλα. Δρυς και καπνός. Σώμα μεσαίου όγκου, υπέροχες τανίνες τόσο-όσο, ισορροπία και δομή. Μεσαίου+ μήκους επίγευση. Το merlot τιθασεύει το ξινόμαυρο δημιουργώντας ένα ελκυστικό μπουκέτο. Σχεδόν τέλειο, σε βαθμό που να με κάνει να αναρωτιέμαι για το τι είδους κρασιά μου αρέσουν.  Μάλλον ψάχνω -όχι για το ελάττωμα- όσο για την ατέλεια, για το στοιχείο που θα αφήσει το σημάδι του στο χρόνο, αυτό που μετά από πολύ καιρό θα με κάνει να επανέρχομαι και να επανεξετάζω- το σημείο όπου θα είναι ο πόλος για νέες ανακαλύψεις, κάθε φορά και ξανά, γιατί πάντα θα υπάρχει κάτι το απροσδιόριστο και το ασαφές, κάτι που θα γεννά ερωτηματικά και θα σε θέλγει ταυτόχρονα. 91+/100, πάραυτα.

Δυο Ύψη, Διάλογος Λευκός, 2018

Χρώμα λεμονοπράσινο λαμπερό. Μεσαίας+ έντασης μύτη που σε πρώτο χρόνο αποπνέει αρώματα λεμονανθών, φρέσκου λεμονιού και λάιμ. Κυδώνι και λευκό ροδάκινο στη συνέχεια. Νύξεις ορυκτότητας (βότσαλο;). Μια μακρινή εικόνα από λευκή στάχτη ή αλισίβα (!).  Στόμα ανάλογης έντασης με το λεμόνι, το λάιμ, το πορτοκάλι και το γκρέιπφρουτ σε πρώτο πλάνο. Ανανάς και ροδάκινο ακολουθούν. Κάτι από τριαντάφυλλο. Το ορυκτό επιμένει. Μέτριας+ έντασης, τραγανή οξύτητα. Λεμονάτη επίγευση μεγάλης διάρκειας. Από το είδος των κρασιών που μου αρέσει να πίνω! 88+/100

Ξινόμαυρο Παλαιά Κλήματα, Καρανίκας, 2017

Σε επανάληψη: Χρώμα ρουμπινί λαμπερό. Μύτη μεσαίας+ έντασης, όπου η φρέσκια ντομάτα έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δαφνόφυλλα, πατέ ελιάς, μανιτάρι και νωπά φύλλα στη συνέχεια. Ζουμερό βατόμουρο και κεράσι. Ο χρόνος θα σπάσει και πολύχρωμα πιπέρια στο ποτήρι σου. Θυμάρι, ρίγανη, δεντρολίβανο και... έχεις την πεποίθηση ότι οσφρίζεσαι ένα πολύ καλό κρασί. Εκπληκτικό μπουκέτο! Στόμα ανάλογης έντασης όπου η ντομάτα κυριαρχεί. Πικρή ελιά. κεράσι, μούρο και μύρτιλο. Νότες γλυκόριζας στο τέλος. Σώμα μεσαίου όγκου, ζουμερές, στιβαρές και καλοδομημένες τανίνες, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Δεν θέλεις να τελειώσει, πραγματικά! Εξαιρετικό! 92/100

Λημνιώνα, Καρανίκας, 2017

Χρώμα σκούρο βυσσινί, βιολετί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης διαρκώς εξελισσόμενη, όπου στο τέλος καταλήγει να είναι καθόλα εντυπωσιακή. Σταδιακά ξεδιπλώνονται αρώματα από μωβ λουλούδια, λεβάντα και βιολέτα που μαζί με τις νότες από πεύκο και κέδρο υπογραμμίζουν έναν έντονο φυτικό χαρακτήρα. Κόκκινο κεράσι, βατόμουρο, βύσσινο και ρόδι και γενικώς φρέσκο κόκκινο φρούτο. Ζαχαρωμένα πέταλα τριαντάφυλλου, γλυκό λουλούδι. Υγρό χώμα, βανίλια, ξύλο κανέλας και μια ιδέα από καπνό. Ωμό αμύγδαλο τέλος καθώς και καρδαμόσπορος. Στόμα μεσαίας έντασης με το ζουμερό φρούτο (βύσσινο και πετροκέρασο) να προεξέχει. Οξύτητα και τραγανότητα. Ολίγον λιπαρούτσικο. Μεσαίου όγκου σώμα,  ζουμερές και στιβαρές τανίνες. Μεσαίου μήκους επίγευση. Συμφωνώ κι επαυξάνω! 89/100

Cataldi Madonna, Toni, Montepulciani d' Abruzzo, 2015

Χρώμα σκούρο μπορντό με βυσσινί ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης που φέρνει στην επιφάνεια το μαύρο μούρο και το άγριο βύσσινο. Ξύλο (δρυς) αλλά και μνήμες από δάσος μετά τη βροχή. Αδρές νύξεις από άνθη αμυγδαλιάς. Ανάλογης έντασης στόμα όπου το μαύρο φρούτο κυριαρχεί, σε αξιοσημείωτη συμπύκνωση μάλιστα. Μαύρο μούρο και αγριοκέρασο. Μια ιδέα από κακάο στη συνέχεια. Σώμα με όγκο, δομή, υπέροχα ραφιναρισμένες τανίνες και επίγευση που διαρκεί. Όχι τόσο πολύπλοκο, αλλά καθόλα απολαυστικότατο κρασί! 88/100 και ίσως το αδικώ.

Cantina Terlano, 'Vorberg' Riserva, 2016

Χρώμα λεμονοπράσινο. Μύτη μεσαίας έντασης που αρχικά παραπέμπει σε φρέσκο λάιμ, λεμόνι και άνθη πορτοκαλιάς. Νύξεις ορυκτότητας φέρνουν μια ιδέα από χοντρό αλάτι. Διακριτικός βοτανικός χαρακτήρας που φέρνει στην επιφάνεια το πράσινο τσάι. Στόμα μεσαίας+ έντασης με το λάιμ και το λεμόνι να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Στη συνέχεια διακριτικές νότες από πυρηνόκαρπα (ροδάκινο, βερίκοκο). Ανανάς αλλά και νεράντζι, γκρέιπφρουτ συμπληρώνουν το μπουκέτο. Μια υποψία από κακάο. Το αλάτι επισημαίνει το ορυκτό. Λιπαρό και τραγανό ταυτόχρονα, έχει υπέροχη υφή αλλά και χαρακτήρα. Μέτριας+ έντασης οξύτητα, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Υπέροχο! 90+/100

Κυδωνίτσα, Βατίστας, 2018

Χρώμα ανοιχτό λεμονί με πρασινωπές ανταύγειες. Μύτη μεσαίας+ έντασης που παραπέμπει σε κυδώνι, φρέσκο λάιμ και ώριμο αχλάδι, ενώ σταδιακά αναπτύσσεται και ο φυτικός χαρακτήρας του οίνου με κύριες αναφορές το χαμομήλι και τη μαργαρίτα. Μια ιδέα από κακάο (;) επιμένει. Στόμα ανάλογης έντασης με το κυδώνι και το ώριμο πεπόνι να κυριαρχούν. Επίσης κάτι από κακάο στο στόμα. Μέτριας+ έντασης οξύτητα, υψηλός αλκοολικός βαθμός και κάπου εκεί χάνονται οι ισορροπίες. Είναι απορίας άξιο, καθώς ανατρέχω στο tag βατίστας, ότι και για το ασύρτικο του συγκεκριμένου παραγωγού έγραφα τα ίδια. Αν δεν έχεις το κατάλληλο σταφύλι, ποιος ο λόγος να φτιάχνεις λευκά με 14,5% vol. Θέλουν πιο περίπλοκα πράγματα αυτοί οι βαθμοί (άποψη). Επιπλέον είναι διαφορετικό πράγμα να δοκιμάζεις ένα κρασί ενδεικτικά (θα έλεγα με είχε εντυπωσιάσει σε μια οινογευσία) κι άλλο πράγμα να έχεις τη φιάλη στην κατοχή σου και να.. συμποσιάζεσαι με αυτήν. Πίνεται σε ποτήρι Βουργουνδίας. 86/100

Δίανθος, Οινοποιείο Μπουτάρη, 2018

Χρώμα σομόν ανοιχτό. Ήπια μύτη, όπου ξεδιπλώνονται απαλά αρώματα λουλουδιών. Άγουρη φράουλα, τριαντάφυλλο και φρέσκια ντομάτα σε δεύτερο χρόνο. Στόμα μεσαίας έντασης. Μαρμελάδα ντομάτας και φράουλα στην παλέτα. Η τραγανή, μέτριας+ έντασης οξύτητα δίνει πόντους. Μεσαίου μήκους επίγευση που σου αφήνει κάτι από ντοματάκι κονφί. Αυστηρό και νευρώδες. Επικροτώ! 87/100

Κτήμα Florian, Sauvignon Blanc Fume, 2018

Χρώμα λεμονί ανοιχτό με γκριζοπράσινες ανταύγειες. Μύτη μεσαίας έντασης η οποία αρχικά φέρνει μνήμες από ζαχαρωμένο λεμόνι και λάιμ. Το βρεγμένο γρασίδι υπενθυμίζει το σταφύλι, ενώ η βανίλια και το σανταλόξυλο επισημαίνουν το βαρέλι. Στόμα ανάλογης έντασης με κύριες αναφορές το γλυκό λεμονάκι αλλά και τα φύλλα μπανανιάς. Βούτυρο-κακάο και βανίλια σιγοντάρουν. Σώμα με όγκο και βουτυράτη αίσθηση. Μέτριας+ έντασης οξύτητα, μεσαίου μήκους επίγευση. Ευχάριστο για αυτό που είναι, η εκδοχή χωρίς βαρέλι του κτήματος μου αρέσει ωστόσο πολύ περισσότερο. 86+/100

Δωρικός Οίνος Λευκός, 2017

Blend από ορεινό ροδίτη και μαλαγουζιά. Αυθόρμητη ζύμωση σε παλιές δρύινες δεξαμενές με γηγενείς ζύμες χωρίς θείωση ή άλλη παρέμβαση. Εμφιαλώνεται αφιλτράριστο. Χρώμα σκούρο πορτοκαλί που προσομοιάζει με αυτό του μελιού. Μύτη μεσαίας+ έντασης, πληθωρική και ιδιαίτερη. Υπερώριμο αχλάδι, πορτοκαλόφλουδα, ζαχαρωμένο νεράντζι και κουμκουάτ ξεπηδούν εμφατικά από το ποτήρι. Στη συνέχεια τη σκυτάλη παίρνουν τα βότανα του δάσους (χαμομήλι, κόκκινο τσάι,  σιδερίτης). Και συνεχίζω να σημειώνω: αποξηραμένα λουλούδια, ανθόμελο. Μια υποψία μεταλλικότητας σε κάνει να σκεφτείς ρινίσματα σιδήρου. Στόμα ανάλογης έντασης με την πορτοκαλόφλουδα και την καραμέλα να κυριαρχούν. Μέλι και ξηροί καρποί. Μια ιδέα οξείδωσης προσδίδει έναν ρουστίκ χαρακτήρα και σε κάνουν να θυμηθείς το κρασί του.. παππού. Σώμα με αξιοσημείωτο όγκο, τανίνες που τολμούν να ξεμυτίσουν, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Έδωσε ρέστα. Εύγε! 89/100

Κτήμα Κελεσίδη, Νάουσα Μερχάλι, 2013

Χρώμα ρουμπινί λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης με αδρές γήινες νότες (νοτισμένο χώμα, φρύγανα, ρίζες, μανιτάρι) σε πρώτο χρόνο. Έπειτα από λίγο η φρέσκια ντομάτα ξεπηδά με ένταση από το ποτήρι. Φύλλα δάφνης στη συνέχεια αλλά και πικάντικες νύξεις που παραπέμπουν σε κόκκινο πιπέρι. Στόμα ανάλογης έντασης που δίνει περιθώριο στο φρούτο να εκφραστεί. Γλυκό κεράσι και μούρο προελαύνουν. Πελτές ντομάτας και τριμμένο πιπέρι. Σώμα μεσαίου όγκου, τανίνες νευρικές που ζητούν κρέας, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Τυπικό, τυπικότατο! Αυτό το ξινόμαυρο μου άρεσε πολύ! 90/100

Οινοποιείο Πατιστής, Blanc de Noir, 2018

Χρώμα ανοιχτό χρυσό με πράσινες ανταύγειες. Μύτη ήπιας προς μέτριας έντασης, η οποία φέρνει μνήμες από ώριμο αχλάδι αλλά και από μπισκότο βουτύρου (!). Σε δεύτερο χρόνο η άγουρη ντομάτα και η πράσινη ελιά υπενθυμίζουν την πρώτη ύλη. Στόμα μεσαίας έντασης όπου τα εσπεριδοειδή ξεπηδούν με ενθουσιασμό. Νεράντζι, κυδώνι και μανταρίνι εναλλάσσονται στην παλέτα. Όγκος και μια ιδέα λιπαρότητας. Μέτριας+ έντασης οξύτητα, μεσαίου μήκους επίγευση. Θα πάρει ένα "συν" επειδή δεν έχει πολλά φτιασίδια και αναδεικνύει τη φυσιογνωμία του ξινόμαυρου. 87/100

Πειραματικοί Οίνοι Μπουτάρη, Syrah, 2014

Ακριβώς τρία χρόνια μετά δοκιμάζω την ίδια φιάλη, αποκομίζοντας ωστόσο διαφορετικές εντυπώσεις αυτή τη φορά. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το ίδιο το κρασί που εξελίσσεται με τον χρόνο, άλλωστε ο καθένας διαγράφει ανάλογη πορεία και, όπως το κρασί, εξελίσσεται. Κάτι άλλαξε πάντως, είτε εγώ είτε ο οίνος ή και τα δύο. Χρώμα σκούρο μπορντό, γκρίζες ανταύγειες. Μεσαίας έντασης μύτη που διαρκώς εξελίσσεται. Νοτισμένο χώμα και μπαχαρικά σε πρώτο χρόνο- ένα υπέροχο μπουκέτο από κανέλα, μοσχοκάρυδο, καρδαμόσπορο και σπασμένο πιπέρι. Μαύρο κεράσι και βατόμουρο επισημαίνουν το φρούτο. Ξάφνου ξεπηδάει η βιολέτα. Προς το τέλος μια ιδέα από καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς. Στόμα ανάλογης έντασης με άφθονο γλυκό φρούτο. Μαύρο κεράσι, φράουλα και βατόμουρο προελαύνουν, συνεπικουρούμενα από αδρές νότες γλυκόριζας. Σώμα μεσαίου όγκου, καλογυαλισμένες τανίνες, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Απολαυστικότατο και νοστιμότατο αναμφίβολα. 88+/100

Syrah, Λύτρας, 2017

Ο συγκεκριμένος οίνος είναι ένα αφιλτράριστο κι ασταθεροποίητο syrah από την Αττική, το οποίο δεν έχει περάσει βαρέλι αλλά έχει ωριμάσει 6 μήνες στη φιάλη. Χρώμα βαθύ μπορντό, βυσσινί ανταύγειες. Δέρμα και ναφθαλίνη στη μύτη αρχικά καθώς και μεσαίας έντασης αρώματα κόκκινων και μαύρων φρούτων, όπου το κεράσι και το μούρο κυριαρχούν. Πιπέρι και κανέλα δίνουν πικάντικες νότες. Στόμα με αξιοσημείωτη συμπύκνωση με το μαύρο κεράσι, τα γλυκά μπαχαρικά και τη γλυκόριζα να απαρτίζουν ένα θελκτικό μπουκέτο. Σώμα με όγκο, ώριμες τανίνες που μπορούν να βάλουν κάτω το κρέας, μεσαίου μήκους επίγευση. Η μύτη συνηθισμένη και μάλλον αδιάφορη, στο στόμα κρατώ τη συμπύκνωση. Γιατί όμως να φτιάξεις syrah στην Αττική; 87/100

Moccagatta Langhe Nebbiolo, 2018

Αυτή η φιάλη με έκανε να συνειδητοποιήσω πολλά πράγματα. Πρώτον πως μεγαλώνοντας αρχίζουν να μου αρέσουν τα κρασιά που κρατούν την ισορροπία στις εντάσεις, τόσο-όσο δηλαδή, καθότι πάντα αισθανόμουν ξένος σε μέρη που είχαν στη διαπασών τη μουσική. Δεύτερον πως δεν με εντυπωσιάζουν πια τα πολλά τα λούσα, τα εκκωφαντικά και λαμπερά, αλλά συγκινούμαι πιότερο από τη λεπτομέρεια, από αυτό που θα μου αποκαλυφθεί σε δεύτερο χρόνο. Δεν εξιτάρομαι από τις γκομενίτσες που θα θελήσουν να με προκαλέσουν, συνήθως αυτές είναι ρηχές. 'Ο,τι έχει βάθος είναι ήρεμο και αποτιμάται με το χρόνο. Ίσως σε μια τυφλή δοκιμή το συγκεκριμένο κρασί να περνούσε απαρατήρητο. Επίσης, πως κάθε φιάλη είναι συνυφασμένη και με τη στιγμή που την απολαμβάνεις. Έξω και πέρα από κάθε κριτική, η οινοποσία είναι πάνω από όλα η στιγμή. Και αυτό είναι το κατακάθι, η απόλαυση. Η οινική εμπειρία δεν είναι απομονωμένη από το βίωμα, την εμπειρική μας πραγματικότητα- αυτό το ημερολόγιο έτσι θέλει να βλέπει την οινογευσία. Ταξιδεύουμε στο σκαρί του χρόνου πίνοντας κρασί. Επιπλέον πως τα ελαττώματα έχουν γοητεία. Το τέλειο δεν είναι όμορφο, είναι βαρετό. Αναζητώ την ιδιοτροπία, την ιδιομορφία, το "ίδιον" που κάνει το κάθετι μοναδικό. Ακόμη πως η γνώση της τιμής επηρεάζει αναμφίβολα την στάση σου απέναντι σε αυτό που πίνεις. Κι αυτό το γράφω γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή το έφεραν οι περιστάσεις, αγνοούσα παντελώς την τιμή της φιάλης (την πληροφορήθηκα την επομένη, έχοντας καταθέσει ήδη την άποψή μου). Τέλος πως μερικές φορές βοηθά στην κρίση η... σύγκριση (δίπλα μας είχε την ατυχία να βρίσκεται ένα ελληνικό syrah με αξιοσημείωτη συμπύκνωση πάραυτα).

Χρώμα ημιδιαφανές ρουμπινί, λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης με ζωικές νύξεις αρχικά, αν και πολύ γρήγορα βγαίνει στην επιφάνεια ο φυτικός χαρακτήρας του κρασιού. "Δάσος", αυτή η λέξη μου έρχεται στο μυαλό, "σαν να βρίσκεσαι κάτω από ένα πεύκο", για να παραφράσω τους Γάλλους. Κέδρος και ευκάλυπτος. Μια μακρινή ιδέα από ναφθαλίνη. Λίγο από πίσσα. Φράουλα και φραμπουάζ εκφράζουν το φρούτο. Γυρίζεις το ποτήρι κι αναρωτιέσαι τι είναι τούτο το απροσδιόριστο που σου βγάζει. Τσίχλα, τσιχλόφουσκα! Στο τέλος πιπέρι. Τυπικός οίνος φαγητού, υποχωρεί ελάχιστα η ένταση στο στόμα για να επανέλθει μετά δριμύτερη στο τελείωμα. Φράουλα, φραμπουάζ και κεράσι στον ουρανίσκο. Μαύρο πιπέρι και γλυκόριζα σε δεύτερο χρόνο. Σώμα ελαφρύ, τανίνες νευρικές, μακρά επίγευση! Εξαιρετικό! 91+/100

Orealios Gaia, Truth, 2018

Χρώμα χρυσοπράσινο λαμπερό. Μύτη μεσαίας έντασης με αδρές ορυκτές νότες που φέρνουν μνήμες από υγρό βότσαλο ή/και κιμωλία. Διακριτικά αρώματα λεμονανθών πλαισιώνουν το μπουκέτο. Στόμα μεσαίας+ έντασης με κύριες αναφορές το λεμόνι, το λάιμ, το γκρέιπφρουτ, το κυδώνι και το περγαμόντο. Σε δεύτερο χρόνο μια ιδέα από φασκόμηλο. Ορυκτότητα (κιμωλία;) αλλά και μεταλλικότητα. Υψηλής έντασης οξύτητα, τραγανότητα, μεγάλου μήκους επίγευση. Αυστηρό και τραγανό λευκό, από αυτά που μου αρέσουν να πίνω! 90/100 Λατρεύω τις ρομπόλες!

Cantina Terlano,'Porphyr Riserva', 2016

Χρώμα σκούρο μπορντό. Υπέροχη μύτη μεσαίας+ έντασης, η οποία μοσχοβολάει πολύχρωμα λουλούδια (βιολέτα, λουίζα). Αδρές νότες ξηρών καρπών (φουντούκι, αμύγδαλο). Ζουμερά κόκκινα φρούτα (μικρόρωγα του δάσους, μούρο, άγριο κεράσι). Μαύρο τσάι μετά. Τέλος νοτισμένο χώμα και νωπά φύλλα. Ανάλογης έντασης στόμα με το αγριοκέρασο και το μούρο να έχουν το πρώτο λόγο. Το αμύγδαλο επιμένει. Πικρή σοκολάτα. Αξιοσημείωτη συμπύκνωση. Σώμα με όγκο, μαλακές, καλοδομημένες τανίνες, μεσαίου+ μήκους επίγευση. Ένα πολύ νόστιμο lagrein από τον ιταλικό βορρά! 91/100

La Rectorie, Collioure l'Oriental, 2017

Χρώμα μπορντό λαμπερό. Έντονη μύτη, η οποία  αρχικά παραπέμπει σε γλυκό λουλούδι, ζαχαρωμένα μούρα αλλά και σανταλόξυλο. Ώριμο δαμάσκηνο, μοσχοκάρυδο και σπασμένα πιπέρια στη συνέχεια. Στόμα ανάλογης έντασης όπου χαρακτηρίζεται από το γλυκό, ζουμερό φρούτο. Στην παλέτα μαρμελάδα φράουλα, μούρο, αγριοκέρασο και  δαμάσκηνο. Γλυκά μπαχαρικά όπως κανέλα, μοσχοκάρυδο και γλυκάνισος παίρνουν τη σκυτάλη. Μεσαίου όγκου σώμα, βελούδινες τανίνες, μεσαίου μήκους επίγευση. Πολύ 'γλυκάδα' γενικώς, πράγμα που μαρτυρά την καταγωγή του. Δεν προτιμώ τα 'νότια' κρασιά (τους λείπει η φινέτσα), ωστόσο το απόλαυσα. 87/100

Negoska-Carbonic, Κτήμα Χατζηβαρύτη, 2018

Χρώμα κεραμιδί μετρίου βάθους με καφετί ανταύγειες και γκρίζο στεφάνι. Μεσαίας έντασης μύτη με αναφορές σε άγριο κεράσι, βανίλια αλλά και πολύχρωμα πιπέρια, μοσχοκάρυδο. Ανάλογης έντασης στόμα το οποίο φέρνει μνήμες από άγριο κεράσι καθώς κι από κίσελ βατόμουρο (άρωμα παιδικών χρόνων). Ο πιπεράτος χαρακτήρας επιμένει και στο στόμα. Σώμα μετρίου όγκου, ήπιες τανίνες, μεσαίου μήκους επίγευση. Ενδιαφέρον αλλά δεν με εντυπωσίασε. 85/100